πάρ·αλος, ος, ον [ᾰλ]
A adj. :
      1 qui se trouve près de la mer, maritime, SOPH. Aj. 412 ; EUR. Ion 1584 ; π. γῆ, THC. 2, 55, la contrée du littoral, en Attique ;
      2 recruté parmi les régions ou les populations voisines de la mer, HDT. 7, 161 ;
B subst. :
   I au sg. :
      1 ἡ π. ναῦς, THC. 8, 74 ; ou ἡ π. DÉM. 570, 4 ; ou sans art. Πάραλος, AR. Av. 1204, la galère Paralienne, l’un des deux vaisseaux sacrés d’Athènes qui servaient pour transporter les théories à Dèlos et pour certains services publics (cf. Σαλαμινία) ;
      2 ἡ π. sorte de plante maritime, ANTH. 4, 1, 20 ;
   II au pl. οἱ Πάραλοι :
      1 les Paraliens ou habitants du littoral, en Attique (p. opp. à Πεδιαῖοι et à Διάκριοι) HDT. 1, 59 ; AR. Lys. 58, etc. ;
      2 les marins composant l’équipage de la galère paralienne, tous citoyens libres, THC. 8, 74.

Étym. π. ἅλς.

ον, (< ἅλς¹) by or near the sea, ἄντρα S. Aj. 413 (lyr.) ; χέρσοι E. Ion 1584 ; ἡ δ’ ὠπτημένη σίζουσα πάραλος, of a cuttle-fish, with a pun on ἡ Πάραλος (infr. III), Ar. Ach. 1158. generally, concerned with the sea, naval, ὁ π. στρατός Hdt. 7.161. ἡ πάραλος γῆ the coast-land of Attica (cf. παράλιος 11.2), Th. 2.55 ; hence οἱ Π.
the people of the coast-land, Hdt. 1.59 ; αὐτόν τε Πάραλον ἐστολισμένον δορί, i.e. τοὺς Π., E. Supp. 659. ἡ Πάραλος ναῦς, Th. 8.74, or ἡ π. alone, D. 21.173, or Π. alone, Ar. Av. 1204, the Paralos, one of the Athenian sacred galleys, cf. Arist. Ath. 61.7, IG2². 1623.225, and v. Σαλαμινία. οἱ Π. the crew of the Paralos, which contained none but free citizens, Th. 8.73, 74, Aeschin. 3.162, Poll. 8.116 (cf. παραλίτης) ; generally, seamen, Ar. Ra. 1071, cf. Sch. ad loc. ἡ π., name of a plant which grew near the sea, π. ἀμμότροφος AP 4.1.20 (Mel.).

neben dem Meere, am Meere befindlich ; ἄντρα, Soph. Aj. 408 ; χέρσοι, Eur. Ion 1584 ; τευθίς, Ar. Ach. 1158 ; auch πάραλος στρατός, Her. 7.161, die Flotte od. das Küstenheer ; ἡ πάραλος γῆ, Thuc. 2.55 ; Sp. (vgl. παράλιος u. nom. pr.).
Bei Mel. 1.20 (VI,1) eine Pflanze, die am Meere wuchs.