πάν·δεινος, ος, ον :
      1 tout à fait redoutable, terrible, PLAT. Rsp. 610 d ; LUC. Pr. 8 ;
      2 tout à fait habile, PLAT. Pol. 290 b ; DÉM. 378, 8.

Étym. π. δεινός.

ον, all-dreadful, terrible, πάνδεινον ἡ ἀδικία Pl. R. 610d, cf. 605c; πρᾶγμα D. 54.33, cf. Men. Sam. 212, Ruf. Fr. 69; πάνδεινα πεπονθέναι Luc. Prom. 8; πάνδεινόν [ἐστι] it is outrageous, D. 23.79, cf. PTeb. 27.34 (ii BC), Phld. Ir. p. 86 W.
very able, c. inf., Pl. Plt. 290b; ironically, D. 19.120.

ganz furchtbar, gewaltig ; πάνδεινον φανεῖται ἡ ἀδικία, Plat. Rep. X.610d ; πάνδεινα πεπονθέναι, Luc. Prom. 8 ; – ganz geschickt, tüchtig, c. inf., Plat. Polit. 290b ; Dem. 26.23 ; Sp., πάνδεινος ἐν τοῖς λόγοις ἀγωνιστής, Luc. rhet.praec. 20.