πάμ·πολυς, -πόλλη, -πολυ, gén. -πόλλου, etc. tout à fait nombreux, tout à fait abondant, en parl. d’une armée, XÉN. An. 2, 4, 26 ; du temps, PLAT. Leg. 677 e ; π. γέλως, AR. Eq. 320, large rire ; au pl. PLAT. Rsp. 373 c, etc. ; adv. neutre πάμπολυ, PLAT. Soph. 255 d, infiniment.

• Cp. παμπλείων, ARSTT. Aud. 63 (πάμπλεως Bonitz) ; sup. πάμπλειστος, EL. N.A. 10, 50 ; DC. 76, 16, etc.

Étym. π. πολύς.

πόλλη (v. infr.), πολυ, very great, large, or numerous, κατάγελως Ar. Eq. 320; γῆς πλῆθος Pl. Lg. 677e; στράτευμα X. An. 2.4.26; τύχη Pl. Lg. 640d (but πάμπολλος as fem., Luc. Cyn. 1, Ael. VH 4.8, A.D. Pron. 89.12, Synt. 36.27); in pl., very many, Ar. Pax 694, Pl. R. 373c, etc. neut. πάμπολυ, as Adv., very much, Id. Sph. 255d, etc. ; cf. πάμπολις.

παμπόλλη, πάμπολυ, sehr viel, sehr groß ; ἀναπυθέσθαι πάμπολλα, Ar. Pax 694 ; πάμπολυν γέλων παρασχεθεῖν, Eq. 320 ; βοσκήματα, ὄχλος, Plat. Rep. II.373d, Legg. VII.819a ; χρόνος, III.677e ; τύχῃ παμπόλλῃ, I.640d, öfter, wie Folgende. Adverbial wird πάμπολυ gebraucht, Plat. Soph. 255d. – Kompar. παμπλείων, Arist. aud. 63 ; superl. πάμπλειστος, DC. 76.16 ; Ael. H.A. 10.50. – Πάμπολλος ist angeführt Apoll. pron. 374.6 als fem.; vgl. Luc. Cyn. 1 u. παμπόλλους μυριάδας Ael. V.H. 4.8.

πάμπολυς, -πόλλη, -τολυ
(< πᾶς, πολύς), [in Sm.: Job.36:31, Psa.40:6 89:51 * ;]
very much, very great: Mrk.8:1, Rec. (RV, Edd., πάλιν πολλοῦ).†
(AS)