ατος (τὸ) [πᾰ]
      1 manœuvres d’un lutteur pour vaincre son adversaire, d’où lutte d’athlètes, PD. O. 9, 20, etc. ; ESCHL. Eum. 589 ; HDT. 9, 33 ; PLAT. Phædr. 256 b ; lutte, en gén. ESCHL. Ag. 63, etc. ; SOPH. O.R. 880, etc. ;
      2 p. ext. ruse, stratagème, AR. Ran. 689 ; ESCHN. 83, 16, etc.

Étym. παλαίω.

ατος, τό, bout or fall in wrestling, παρὰ ἓν π. ἔδραμε νικᾶν Hdt. 9.33; ἓν μὲν τόδ’ ἤδη τῶν τριῶν π. A. Eu. 589, cf. Pl. Phdr. 256b; in pl., feats of wrestling, Pi. O. 9.13, P. 8.35, cf. CR 43.210 (Asia Minor).
struggle, A. Ag. 63 (anap.), Eu. 776, S. OT 880 (lyr.), E. Med. 1214; of war, Jul. Or. 2.66c; παλαίσμαθ’ ἡμῶν ὁ βίος E. Supp. 550.
trick, ΄chip’ in wrestling, metaph, Ar. Ra. 689, cf. 878; π. δικαστηρίου a trick of the courts, Aeschin. 3.205; σόφισμα… καὶ π. τῶν ἀκουόντων D.H. Th. 8.12; ὦ Θετταλὸν π., addressed to a person, Ath. 7.308b. in pl., of works of art, groups of wrestlers, Philostr. Im. 2.32.

τό, Kunstgriff, Kunst des παλαιστής, Ringerkunst, das Ringen ; παλαισμάτων αὐχένα ἐξέπεμψας, Pind. N. 7.72 ; παλαισμάτεσσιν ἰχνέων, P. 8.36 ; ἀνδρὸς ἀμφὶ παλαίσμασιν φόρμιγγ' ἐλελίζων, Ol. 9.14 ; πολλὰ παλαίσματα καὶ γυιοβαρῆ, Aesch. Ag. 63 ; πάλαισμ' ἄφυκτον τοῖς ἐναντίοις ἔχοις, Eum. 746 ; παλαίσμαθ' ἡμῶν ὁ βίος, Eur. Suppl. 550 ; ἀσκέων πεντάεθλον παρ' ἓν πάλαισμα ἔδραμε νικᾶν Ὀλυμπιάδα, Her. 9.33 ; vgl. Plat. Euthyd. 277c, Phaedr. 256b ; Folgende. Uebh. jeder Kunstgriff, künstliches Mittel, τὸ καλῶς δ' ἔχον πόλει πάλαισμα μήποτε λῦσαι θεὸν αἰτοῦμαι, Soph. O.R. 879, wo der Schol. erkl. τὴν ζήτησιν τοῦ φόνου τοῦ Λαΐου, richtiger scheint es auf Oedipus' Klugheit zu gehen ; Φρυνίχου παλαίσματα, Ar. Ran. 689 ; auch in Prosa, Xen. Mem. 2.1.14.