[ῠ] adv., tout à fait, IL. 10, 99 ; PD. P. 2, 150 ; HÉS. O. 262 ; μάλα π. IL. 14, 143 ; π. μάλα, IL. 12, 165 ; π. λίην, OD. 4, 825, m. sign.

➳ Chez les poètes att. seul. ESCHL. Sept. 641 ; AR. Ran. 1531 ; en prose seul. APP. Civ. 2, 2 ; Syr. 24.

Étym. πᾶν, th. χυ- de χέω.

Adv., (< πᾶς, πᾶν) Ep., Ion., and Aeol. for πάνυ, wholly, entirely, μάλα π. Il. 14.143; π. μάλα 12.165; π. λίην Od. 4.825; ἐπὶ π. λάθωνται, λαθέσθαι (where ἐπί belongs to the Verb), Il. 10.99, Hes. Op. 264; π. δ’ εὔμαρες σύνετον πόησαι πάντι τοῦτ’ Sappho Supp. 5.5; π. δοκέειν or ἐλπίζειν think or hope fully that…, Hdt. 1.31, 4.135, cf. Pi. P. 2.82, Epich. 99.3, Epic.Alex.Adesp. 8.3, Eus. Mynd. Fr. 63. — Rare in Trag., once in A., Th. 641 (trim.); also once in Ar., Ra. 1531 (hexam.); in late Prose, App. BC 2.2, Syr. 24.

ion. u. poet. = πάνυ, ganz und gar, gänzlich, durchaus ; Il. 5.24 u. öfter ; verstärkt durch μάλα, 14.143, Od. 17.217, πάγχυ μάλα, Il. 12.165, Od. 14.367 ; πάγχυ λίην, 4.825 ; ἐπὶ πάγχυ, Hes. O. 266 ; Pind. P. 2.82 ; Aesch. Spt. 623 ; Ar. Ran. 1531. In Prosa, Her. δοκεῖν, ἐλπίζειν, 1.31, 3.157 u. Sp., wie App. Syr. 24, Civ. 2.2.