ή, όν [ῐᾰ] de nul prix, càd. :
      1 lâche, faible, IL. 1, 231 ; 11, 390 ; OD. 8, 209 ; 9, 460, 515 ; joint à δειλός, IL. 1, 293 ;
      2 nul, impuissant, sans force, en parl. d’animaux, OPP. C. 1, 439, 472, etc. ; en parl. de choses, ESCHL. Sept. 361 ; NIC. Th. 385, 483 ; ANTH. App. 298, 4.

Étym. οὔτις, -δανος ; cf. ἠπεδανός.

ή, όν, of no account, worthless, esp. with regard to strength or courage, in Hom. always of persons, δειλὸς καὶ οὐ. Il. 1.293; βέλος ἀνδρὸς ἀνάλκιδος, οὐτιδανοῖο 11.390; ἄφρων… καὶ οὐ. Od. 8.209; ὀλίγος τε καὶ οὐ. καὶ ἄκικυς 9.515; οὐτιδανὸς βίην Oppian. H. 2.144. Act., reckless, γᾶς δόσις οὐτιδανοῖς ἐν ῥοθίοις φορεῖται, of a surging crowd, A. Th. 361 (lyr.). (Prob. suffix -ανός, and Οὔτιδ, earlier form of οὔτι ΄nothing΄, cf. Lat. quid, Skt. cid.)

att. auch 2 Endgn, nichtswürdig, nichtsnutzig ; mit δειλός verbunden, von Menschen, die ihrer Schwäche wegen nicht zu achten sind, Il. 1.293 ; neben ἄναλκις, 11.390 ; καὶ ἄφρων, Od. 8.209, vgl. 9.460, 515 ; γᾶς δόσις οὐτιδανοῖς ἐν ῥοθίοις φορεῖται, Aesch. Spt. 343 ; einzeln bei sp.D., auch von Sachen, geringfügig, schlecht, wie Nic. Th. 385. – Dies Suffixum δανός s. auch in ἠπεδανός.