ης (ἡ) marche d’un récit, d’où récit, poème, OD. 8, 75 ; CALL. Del. 9 ; A.RH. 4, 150 ; LYC. 11 ; au pl. OD. 8, 481 ; 22, 347.

Étym. cf. οἶμος.

ἡ, = οἶμος ; metaph, way of song, song, lay, οἴμας Μοῦσ’ ἐδίδαξε Od. 8.481 ; θεὸς δέ μοι ἐν φρεσὶν οἴμας παντοίας ἐνέφυσεν 22.347 ; οἴμης τῆς… κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἵκανε 8.74 ; οἴ. δῶκε Φοῖβος τέττιγι power of song, Anacreont. 32.14 ; οἴμῃ θελγόμενος A.R. 4.150 ; Δήλῳ νῦν οἴμης ἀποδάσσομαι Call. Del. 9 ; αἰνιγμάτων οἶμαι Lyc. 11.

ἡ, = οἶμος, Weg, Gang, übertr. auch der Gang einer Erzählung od. eines Liedes, u. dah. die Sage, das Gedicht selbst, οἴμας μοῦσ' ἐδίδαξε, Od. 8.481, vgl. 74, ἀειδέμεναι κλέα ἀνδρῶν οἴμης, τῆς τότ' ἄρα κλέος οὐρανὸν εὐρὺν ἵκανεν, u. θεὸς δέ μοι ἐν φρεσὶν οἴμας παντοίας ἐνέφυσεν, 22.347 ; einzeln bei sp.D., wie λιγυρὴν οἴμην δῶκεν Φοῖβος τέττιγι, Anacr. 32.14 ; die VLL, erkl. ᾠδή u. leiten προοίμιον davon ab.