έως, ion. ῆος (ὁ) :
      1 parent, IL. 5, 413, etc. ; OD. 17, 533 ;
      2 serviteur, OD. 4, 245, etc. ; SOPH. O.R. 756 ; SOL. (LYS. 10, 19).

Étym. οἶκος.

έως, Ion. ῆος, ὁ, = οἰκέτης, inmate of one΄s house, μὴ… φίλους οἰκῆας ἐγείρῃ Il. 5.413, cf. 6.366, Od. 17.533 ; but elsewh., as in 4.245, 14.4, al., = menial, servant, cf. Sol. ap. Lys. 10.19, S. OT 756, Theoc. 25.33 ; serf, Leg. Gort. 2.8, al. (< Ϝοικ-).

ὁ, = οἰκέτης, Hausgenosse ; ὄφρα ἴδωμαι οἰκῆας, ἄλοχόν τε φίλην καὶ νήπιον υἱόν, Il. 6.366, vgl. 5.413, Od. 17.533 ; bes. in der Od, die Haussklaven, Diener, οἰκήων, οὓς ἐκτήσατο, 14.4, vgl. 63, 4.245, 16.303 ; Soph. O.R. 756 ; Lys. 10.19 führt es aus Solons Gesetzen an und erklärt es θεράπων.