ου (ὁ) :
   I subst. habitant d’une maison, d’où :
      1 qui fait partie de la famille : οἱ οἰκέται, HDT. 8, 4, etc. ; XÉN. Cyr. 4, 2, 2, etc. ; SOPH. Tr. 908, les membres de la famille, càd. la femme et les enfants ;
      2 domestique, serviteur, PLAT. Leg. 763 a ; οἱ οἰκέται, HDT. 6, 137, etc. ; XÉN. Cyr. 8, 3, 41, les gens d’une maison, les domestiques ;
   II adj. de serviteur, EUR. Ion 1373.

Étym. οἰκέω.

ου, ὁ, (οἶκος) household slave, A. Ch. 737, Hdt. 6.137, 7.170, Antipho 1.30, Th. 2.4 ; δημόσιος οἰ. τῆς πόλεως Aeschin. 1.54. οἱ οἰκέται also, = οἰκετεία, household, A. Ag. 732 (lyr.), Hdt. 8.4, 106, 142, S. Tr. 908, X. Cyr. 4.2.2 ; hence opp. δοῦλοι, Pl. Lg. 763a, 777a, 853e ; διαφέρειν φησὶ Χρύσιππος δοῦλον οἰκέτου, διὰ τὸ τοὺς ἀπελευθέρους μὲν δούλους ἔτι εἶναι, οἰκέτας δὲ τοὺς μὴ τῆς κτήσεως ἀφειμένους Stoic. 3.86 ; but freq. synon. with δοῦλος, Arist. Pol. 1252b12, al., PLille 29.2 (iii BC), IG 5(1).1390.77 (Andania, i BC) ; δοῦλος μεῖζον οἰκέτου φρονῶν Men. 796. as epith. of Apollo, ἱερέως… Καρνείου Βοικέτα [Β = Ϝ] IG 5(1).497, cf. 589, 608 (Sparta). (Cf. οἰκότης.)

ὁ, der Hausbewohner, Hausgenosse ; Aesch. Ag. 715, Ch. 726 ; εἴ του φίλων βλέψειεν οἰκετῶν δέμας, Soph. Trach. 904 ; Her. 8.106, wo er nachher dafür τὰ τέκνα καὶ τὴν γυναῖκα setzt, vgl. 144, wie Xen. Cyr. 4.2.2 u. Schol. Plat. Rep. V.246. – Gew. Diener, Haussklave, Soph. O.R. 1114, O.C. 335 ; εἶχον οἰκέτην βίον, Eur. Ion 1373 ; so Ar. Nub. 5 u. öfter ; so Her. 6.137, 7.170 ; γυναῖκες καὶ οἰκέται, Thuc. 2.4 ; Plat. oft, Legg. VIII.848a ἓν μὲν μέρος τοῖς ἐλευθέροις, ἓν δὲ τοῖς τούτων οἰκέταις, vgl. Theaet. 172d ; auch vrbdt er οἰκέτας τε καὶ δούλους, Legg. VI.763a ; Xen. u. Folgde ; Pol. setzt ἐξ ἀνάγκης hinzu, 39.2.4. Vgl. noch Ath. VI.267b u. Thom.Mag. v. δοῦλος.

οἰκέτης, -ου, ὁ
(< οἰκέω), [in LXX for עֶבֶד ;]
a house-servant: Luk.16:13, Rom.14:4; pl., Act.10:7, 1Pe.2:18 (In Plat., Hdt., Sir.4:30 6:11, the pl. includes all the inmates of the house, the familia, οἰκετεία.)†
SYN.. see: διάκονος (AS)