*ξενο·δόκος, ion. ξεινο·δόκος, c. ξενοδόχος, OD. 15, 55 ; THCR. Idyl. 16, 27 ; ANTH. 10, 15.

Ion. and Ep. ξεινοδόκος, ὁ, one who receives strangers, host, ἵν’ ὁμῶς τερπώμεθα πάντες ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος Od. 8.543 ; ξεῖνος μιμνῄσκεται ἤματα πάντα ἀνδρὸς ξεινοδόκου 15.55, cf. Il. 3.354, Od. 8.210, Theoc. 16.27, Jul. Or. 2.96a, AP 10.15 (Paul. Sil.); — later ξενοδόχος, Ph. 2.17, al. ; head of a ξενοδοχεῖον, Just. Nov. 7.1, al.
witness, Simon. 84.7, cf. Hsch. — The forms ξενοδόχος, ξενοδοχέω, ξενοδοχία are condemned by Moer. p. 271 P., Thom.Mag. p. 251 R. ; cf. ξενηδόκος.

u. ξενοδόχος, ion. ξεινοδόκος, der einen Gastfreund od. Fremden aufnimmt u. bewirtet, der Gastgeber, Wirt ; ξ. ὅς κεν φιλότητα παράσχῃ, Il. 3.354, Od. 15.55, vgl. 70 ; ξεινοδόκοι καὶ ξεῖνος, 8.543. – Nach Apoll. Lex. Hom. bei Simonid. der Zeuge.