GRC
ξεναπάτης
JSON
Bailly
*ξεν·απάτης, dor. ξεν·απάτας [ᾰᾰᾱ] adj. m. :
1 qui trompe les étrangers, PD. O. 11, 35 ;
2 qui trompe ses hôtes, EUR. Med. 1392 (ion. ξειναπάτης).
1 qui trompe les étrangers, PD. O. 11, 35 ;
2 qui trompe ses hôtes, EUR. Med. 1392 (ion. ξειναπάτης).
Étym. ξένος, ἀπατάω.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ου, ὁ, poet. ξειναπάτης, (< ἀπατάω) one who cheats strangers, Pi. O. 10 (11).34.
one who betrays his host, Ibyc. Oxy. 1790i10, E. Med. 1392 (anap.).
a treacherous breeze within a harbour, while another is blowing at sea, AB 109.
one who betrays his host, Ibyc. Oxy. 1790i10, E. Med. 1392 (anap.).
a treacherous breeze within a harbour, while another is blowing at sea, AB 109.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ὁ, ion. u. poet. ξειναπάτης, der Gastfreunde oder Fremde betrügt ; ξεναπάτας βασιλεὺς Ἐπειῶν, Pind. Ol. 11.35 ; ξειναπάτας, Eur. Med. 1392. – In B.A. 109 steht ξεναπατᾶς, ἰδίως ἐπὶ τῶν ὅταν μὴ τοιοῦτοι πνέωσιν οἱ ἄνεμοι ἐν τοῖς πελάγεσιν, ὁποῖοι ἐν τοῖς λιμέσιν, ein Wind, der die Fremden täuscht.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
