ου (ἡ) :
      1 île, OD. 4, 354, 844 ; HÉS. O. 169 ; THC. 2, 102, etc. ; XÉN. Hell. 6, 1, 4, etc. ;
      2 presqu’île, SOPH. O.C. 695 ; le n. d’î. joint à νῆσος s’intercale en appos. entre l’art. et νῆσος : τῆς Κρήτης νήσου, DS. 4, 77, de l’î. de Crète ; ἐν τῇ Σφακτηρίᾳ νήσῳ, PAUS. 1, 15, 4, dans l’î. de Sphactérie ; ou se place après νῆσος : τῇ νήσῳ Σφακτηρίᾳ, PAUS. 1, 13, 5.

➳ Dor. νᾶσος [ᾱ] SOPH. l. c.

Étym. pré-grec.

Dor. νᾶσος, ἡ, island, Il. 2.721, etc. ; ἐν τᾷ μεγάλᾳ Δωρίδι νάσῳ Πέλοπος, i.e. the Peloponnese, S. OC 696; μακάρων νῆσοι, v. μάκαρ· αἱ ν.
the islands of the Archipelago, Ar. Eq. 1319, X. HG 4.8.1; καὶ πῶς γυνὴ… νῆσον ἀμφιέννυται ; Anaxil. 35 (cf. περίνησος); heterocl. gen. pl. νησάων Call. Del. 66.
land flooded by the Nile, PHib. 1.90.7 (iii BC), etc. ; opp. ἤπειρος, PGiss. 60 (ii AD); νῆσοι ποταμοφόρητοι POxy. 1445.13 (ii AD); so of alluvial land in Tab.Heracl. 1.38.

ἡ (νέω), eigtl. das schwimmende Land, die Insel, Hom. u. Folgde ; θαλασσόπληκτος, Aesch. Pers. 299 ; bei Soph. ist mit τᾷ μεγάλᾳ Δωρίδι νάσῳ, O.C. 701, der Peloponnes gemeint ; μακάρων νῆσοι, s. oben.

νῆσος, -ου, ὁ
[in LXX for אִי ;]
an island: Act.13:6 27:26 28:1, 7 28:9, 11 Rev.1:9 6:14 16:20.†
(AS)