α, ον, conforme à l’usage, HDT. 2, 49 ; τὰ νόμαια, HDT. 1, 135, etc. coutumes, usage.

Étym. νόμος.

α, ον, (< νόμος) Ion. and later Gr. for νόμιμος, customary; νόμαια, τά, customs, usages, ξεινικὰ ν. Hdt. 1.135; Ἑλληνικὰ ν. Id. 2.91, al., cf. Max.Tyr. 38.3; λίθων λευκῶν νομαίων Inscr.Délos 290.206 (iii BC); sg., Hdt. 2.49.
prescribed by law, ἐκκλησία SIG 589.4 (Magn. Mae., ii BC), cf. GDI 5699 (Samos); ν. ἐπαραί ib. 5653c10 (Chios).

gebräuchlich, herkömmlich ; ἄλλο τι νόμαιον, ein anderer Brauch, Her. 2.49 ; bes. im plur. häufig, ξεινικὰ νόμαια προσίενται, 1.135 ; Ἑλληνικοῖσι νομαίοισι χρᾶσθαι, 2.91, öfter, in weiterer Ausdehnung als νόμος genommen.