εως (ἡ) :
      1 action de se mettre dans l’esprit, conception ou intelligence d’une chose, PLAT. Ep. 310 a ;
      2 faculté de penser, intelligence, esprit, PLAT. Tim. 28 a, 52 a ; Rsp. 524 b, 534 a, etc. ; PLUT. M. 961 c, etc.

Étym. νοέω.

Ion. νῶσις Timo 44.2; εως, ἡ : — intelligence, understanding, opp. αἴσθησις, Diog. Apoll. 3, al., Pl. Ti. 28a, etc. ; νοήσει καὶ οὐκ ὄμμασι Id. R. 529b; superior to διάνοια, ib. 511d; including ἐπιστήμη and διάνοια, ib. 534a; ὁ νοῦς εἷς καὶ συνεχὴς ὥσπερ ἡ ν. Arist. de An. 407a7; ν. νοήσεως Id. Metaph. 1074b34; pl., processes of thought, Id. de An. 407a24, Pr. 917a39, Timo l.c. concrete, idea, concept, ἡ κοινὴ τοῦ θεοῦ ν. Epicur. Ep. 3 p. 59U.

ἡ, das Wahrnehmen, bes. geistiges, Begreifen, Denken ; νοήσει, ἀλλ' οὐκ ὄμμασι θεωρεῖν, Plat. Rep. VII.529b ; καὶ λογισμός, 524b ; 534b umfaßt er damit ἐπιστήμη u. διάνοια ; τὸ νοήσει μετὰ λόγου περιληπτόν, Tim. 28a ; Plut.