α, ον, qui concerne les nymphes, consacré aux nymphes, EUR. El. 447 ; ANTH. 14, 71.

Étym. νύμφη.

α, ον, (< νύμφη) of or sacred to the Nymphs, σκοπιαί E. El. 447 (lyr.) ; νᾶμα AP 14.71 ; δρυες Tryph. 324 ; νυμφαία λιβάς pure spring water, prob. l. in Antiph. 52.13. νυμφαῖον, τό, sanctuary of the Nymphs, IG 11(2).144 A 91 (Delos, iv BC), CIG 4616 (Syria, ii AD), Plu. Alex. 7, etc. ; Boeot. νυνφῆον Schwyzer 485.6 (Thespiae, iii BC) ; esp.
fountain with architectural background, Philostr. VA 8.12. ν. πτέρις, = θηλυπτερίς, Dsc. 4.185 ; = δρυοπτερίς, Ps.-Dsc. 4.187. [νυμφαιον is doubtful in E. IT 216 (lyr.) ; fort. νύμφαν.]

den Nymphen gehörig, ihnen heilig ; νυμφαίας σκοπιάς, Eur. El. 447 ; νᾶμα, Ep.adesp. 240 (XIV.71); a.Sp.