ὁ, bridegroom, παιδὸς ὀδύρεται ὀστέα καίων νυμφίου Il. 23.223 ; τὸν μὲν ἄκουρον ἐόντα βάλ’… νυμφίον ἐν μεγάρῳ μίαν οἴην παῖδα λιπόντα Od. 7.65 ; ἁρμόζων κόρᾳ ν. ἄνδρα Pi. P. 9.118, etc. ; ζῆτε νυμφίων βίον Ar. Av. 161 ; opp. νύμφη, Pl. Lg. 783e ; in pl., τοῖς νεωστὶ νυμφίοις to the bridal pair, E. Med. 366, cf. A. Th. 757 (lyr.) ; νυμφίοισι παρθένοις occurs in Ps.-E. IA 741.
son-in-law, LXX Jd. 15.6. as Adj. νύμφιος, α, ον, bridal, τράπεζα νυμφία Pi. P. 3.16 ; λέκτρα Epigr.Gr. 373 (Aezani).

ὁ, der Bräutigam (ὁ ἔχων νύμφην νυμφίος ἐστί, Ioh. 3.29), auch der junge Ehemann ; Il. 23.223, Od. 7.65 ; ἀνήρ, Pind. P. 9.122 ; Aesch. Spt. 739 ; Soph. Ant. 757 ; O.R. 1388, der Ehemann ; ᾅδην νυμφίον κεκτημένη, Eur. Or. 1109 ; τῷ νεωστὶ νυμφίῳ, Med. 514 ; Ar. öfter, ζῆν νυμφίων βίον, Av. 161 ; Plat. Rep. V.461d. S. νύμφη.

νυμφίος, -ου, ὁ
(< νύμφη), [in LXX for חָתָן ;]
a bridegroom: Mat.9:15 25:1, 5-6 25:10, Mrk.2:19-20, Luk.5:34-35, Jhn.2:9 3:29, Rev.18:23.†
(AS)