ή, όν :
      1 pass. qu’on peut percevoir par l’intelligence, intellectuel, PLAT. Tim. 37 a, Rsp. 509 d ; PLUT. M. 765 a, 948 c ;
      2 act. doué d’intelligence, ORACL. (LYD. de Mens. 81, 8).

Étym. νοέω.

ή, όν, hyperdor. νοατός Ti.Locr. 95a : — falling within the province of νοῦς, mental, opp. φατός, ὁρατός, Parm. 8.8, Pl. R. 509d, al. ; ν. καὶ ἀσώματα εἴδη Id. Sph. 246b; ν. ζῷα Id. Ti. 30c; ν. κόσμος Ph. 1.5, etc. ; opp. αἰσθητός, Arist. EN 1174b34, Phld. Piet. 81, Plu. 2.1114d, D.L. 3.10. Adv. -τῶς, opp. αἰσθητῶς, Plot. 4.8.6, cf. Ph. 1.467, Iamb. Myst. 8.6. = νοητικός, Orac. ap. Lyd. Mens. 1.11. Adv. -τῶς carefully, LXX Pr. 23.1.

was nur geistig wahrgenommen, nur mit dem Verstande begriffen werden kann, intellektuell ; ὁ νοητὸς θεός, Plat. Tim. 48e ; Ggstz von ὁρατός, Rep. VI.509d ; neben θεῖον καὶ ἀθάνατον, Phaed. 80b ; νοητὰ ἄττα καὶ ἀσώματα εἴδη, Soph. 246b ; Plut. u. a.Sp., auch im adv.