ά, όν, qui concerne l’intelligence, d’où :
      1 de l’intelligence, intellectuel, T. LOCR. 99 e ; PLAT. 1 Alc. 133 c ;
      2 doué d’intelligence, intelligent, NIC. Al. 556 ; ANTH. 9, 525.

Étym. νόος.

ά, όν, intellectual, ψυχαὶ ἀναθυμιώμεναι νοεραὶ ἀεὶ γίνονται Heraclit. 12, cf. Pl. Alc. 1.133c (v.l., Comp.); ζῷον ἔμψυχον ν. τε καὶ λογικόν, of the κόσμος, Zeno Stoic. 1.32, cf. Ti.Locr. 99e; αἰσθητικώτερον καὶ νοερώτερον τὸ λεπτότερον [αἷμα] Arist. PA 648a3; ν. τόπος Id. Pr. 954a35; πνεῦμα ν. Placit. 1.7.19; νοεραὶ φρένες Nic. Al. 543; [θεὸν] νοερώτερον ἠὲ νόημα Timo 60; opp. ἀσύνετος, S.E. M. 7.325, cf. Onos. 1.7; epith. of Apollo, AP 9.525.14; Sup., Plot. 6.6.8. Adv. -ρῶς in the spiritual sense or world, ἴθι εἰς χάρραν ν. Ph. 1.629, cf. Iamb. Myst. 1.21, Procl. Inst. 139; f.l. for νοερῷ in Herm. ap. Stob. 1.49.44.

verständig ; τὸ μὲν λογικόν ἐστι καὶ νοερόν, Tim.Locr. 99e ; dem ἀσύνετος entggstzt, S.Emp. adv. math. 7.326. So heißt auch Apollo, Hymn. in Apoll. (IX.525.14); πηγὰς νοερῶν ὑδάτων, poet. bei Porph. de antr. 8 ; Sp. auch adv.

intellectual , (Plato Philosophus), etc.
(ML)