νικητικός < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

νικητικός

download

JSON

Bailly

ή, όν [νῑ] propre à vaincre ou à faire vaincre, XÉN. Mem. 3, 4, 11.

• Cp. -ώτερος, POL. 26, 2, 4 ; • Sup. -ώτατος, PLUT. Phil. c. Flam. 2.

Étym. νικάω.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ή, όν, likely to conquer, conducing to victory, X. Mem. 3.4.11; ὑπόθεσις Plb. 24.9.4 (Comp.); ὅπλον ν. OGI 90.39 (Rosetta, ii BC); τὸ νικητικώτατον the most likely way to conquer, Plu. Comp. Phil. Flam. 2. Adv. -κῶς Eust. 1006.28. Subst. νικητικόν, τό, charm for victory, esp. in horse-racing, PMagLond. 121.390, POxy. 1478.1 (iii/iv AD); ν. δικαστηρίων PMag. Osl. 1.35; pl., PMagLeid. W. 8.29.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

[νῑ], zum Siege gehörig, siegreich, geeignet zu siegen ; παρασκευή, Xen. Mem. 3.4.11 ; ὑπόθεσις νικητικωτέρα ἐν τοῖς πολλοῖς, Pol. 26.2.4 ; Sp., τὸ νικητικώτατον Hermog. de inv. 3.3.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)