ής, ές :
      1 qui ne se trompe pas, infaillible, IL. 1, 514 ;
      2 p. suite, véridique, vrai, en parl. de pers. OD. 4, 349 ; joint à ἤπιος, HÉS. Th. 235 ; en parl. de choses, OD. 1, 86, etc. ; ESCHL. Pers. 246 ; A.RH. 4, 810, etc. ; adv. νημερτές, A.RH. 1, 1023, etc. avec véracité ou sincérité.

• Sup. νημερτέστατος, LYC. 223.

Étym. νη-, ἁμαρτάνω.

ές, Dor. ναμερτής (the only form used by Trag., A. Pers. 246), (< νη, ἁμαρτάνω) unerring, infallible, γέρων ἅλιος ν., of Proteus, Od. 4.349, etc. ; ν. τε καὶ ἤπιος, of Nereus, Hes. Th. 235; εἰπεῖν ν. βουλήν a sure decree, i.e. one that will infallibly be put in force, Od. 1.86, 5.30; νημερτέα εἰπεῖν or μυθήσασθαι to speak sure truths, 3.19, Il. 6.376; ἦ μάλα τοῦτο ἔπος ν. ἔειπες 3.204; πάντα ναμερτῆ λόγον A. l.c. (troch.); μῦθος, βάξις, A.R. 4.810, 1184; Sup. -έστατος Lyc. 223; more freq. as Adv., νημερτὲς ἐνίσπες Od. 22.166; τῶν γε νόον ν. ἀνέγνω 21.205; νημερτὲς ὑπόσχεο Il. 1.514; Ion. Adv. νημερτέως as trisyll., Od. 5.98.

ές (νη–, ἁμαρτάνω), ohne Fehl, wahrhaftig, wahr ; Beiwort des wahrsagenden Proteus, Od. 4.349 ; νημερτὲς μὲν δή μοι ὑπόσχεο καὶ κατάνευσον, Il. 1.514 ; βουλὴ νημερτής, ein Ratschluß, der unfehlbar in Erfüllung gehen wird, Od. 1.86, 5.30 ; so νόος, 21.205 ; ἔπος, ein zuverlässiges Wort, Il. 3.204 ; so νημερτέα εἰπεῖν, der Wahrheit gemäß reden, und
• adv. νημερτέως, Od. 5.98, 19.269 ; τάχ' εἴσῃ πάντα νημερτῆ λόγον, Aesch. Pers. 242 ; sp.D. – S. auch nom. pr.