νεο·γιλός, ή, όν [ῑ]
      1 nouveau-né, tout jeune, OD. 12, 86 ; THCR. Idyl. 17, 58 ; ν. ὀδούς, OPP. C. 1, 199, dent de lait ;
      2 de courte durée, LUC. Halc. 3.

ή, όν, new-born, young, σκύλαξ Od. 12.86; βρέφος Is. Fr. 12, Theoc. 17.58; ἔριφος Alciphr. 1.27; ὀδοὺς ν. one of the first set of teeth, Opp. C. 1.199; βίου χρόνος ν. life short as childhood, Luc. Halc. 3. (In Od. l.c. glossed νεογνῆς,… νεωστὶ γεννηθείσης by Hsch. ; also γάλακτι τρεφομένης by Sch. Od. ; spelling and etym. are doubtful, perh. cf. Lith. žindù ΄suckle΄.)

[ῑ], ή, όν, (von γάλα, γλάγος nach den Alten, = νεογλαγής, oder gar nach Eust. = νεόγονος), neugeboren, jung ; Od. 12.86 ; βρέφος, Theocr. 17.58 ; βίου χρόνος, d.i. kurz, Luc. Halcyon. 3 ; ὀδούς, Milchzahn, Opp. Cyn. 1.399 ; Poll. 2.8 (wo früher νεογιλαῖος u. νεογιλής stand) zitiert es auch aus Isae. u. verwirft es.