οῦ, adj. f. renouvelé, particul. nouvellement façonné ou labouré, HÉS. O. 463 ; ἡ νειός (s.-e. γῆ) IL. 10, 353 ; OD. 5, 127 ; HÉS. Th. 971 ; TH. C.P. 4, 9, etc. ; DH. 10, 17, terre nouvellement labourée ou jachère.

Étym. p.-ê. R. indo-europ. *ni-, (en) bas ; cf. νεός.

ἡ, also νεός X. (v. infr.), SIG 963.8 (Amorgos, iv BC), fallow-land, νειοῖο βαθείης Il. 10.353; ν. τρίπολος a thrice-ploughed fallow, 18.541, Od. 5.127, Hes. Th. 971, cf. Call. Dian. 175, etc. ; μὴ καρπίζεσθαι τὴν γῆν ἀλλὰ νειὸν ποιεῖν rejuvenate it, Thphr. CP 4.8.1, cf. 4.8.3, HP 8.7.2; νειὸν ἄρουραν Hes. Op. 463; of a mare, ἕνα ἐνιαυτὸν… ἀνάγκη διαλείπειν καὶ ποιεῖν ὥσπερ νειόν Arist. HA 577a2.
ploughing and sowing of land to reinvigorate it, νειὸς ἀμείνων ἡ χειμέριος τῆς ἐαρινῆς Thphr. HP 8.6.3; ἡ ἀρίστη νειὸς ἀπὸ τῶν κυάμων prob. cj. ib. 8.7.2; εἰς νειὸν ἀροῦν Gp. 3.6.7, 3.11.8; τῷ σπόρῳ νεὸν δεῖ ὑπεργάζεσθαι X. Oec. 16.10, cf. SIG l.c. ; — also νέα, ἡ, Thphr. CP 3.20.7, IG2². 334.17; also παρασκάψει τὴν γῆν νειάν SIG 963.46. (Cf. OSlav. njiva ΄field΄.)

ἡ, eigtl. ion. = νέος, sc. γῆ, wie auch Hes. sagt νειὸν ἄρουραν σπείρειν, O. 465, die Brache, das Land, welches eine Weile unbenutzt gelegen hat u. neu aufgebrochen, frisch gepflügt wird, novale, νειὸν μαλακὴν τρίπολον, Il. 18.541, weiches, dreimal gepflügtes Brachland ; βαθεῖα, 10.353, 18.547 u. öfter ; Hes. Th. 971 ; auch Theophr.; Dion.Hal. 10.17 u. a.Sp.