[ᾱ]
      1 moy. agir ou parler en jeune homme, càd. avec hardiesse, fougue, imprudence, DÉM. 536, 26 ; PLUT. M. 162 b ;
      2 pass. τὰ νεανιευθέντα, PLUT. Mar. 29, ou τὰ νενεανιευμένα, ISOCR. 398 c ; DÉM. 520, 27, traits de jeunesse, d’audace, de fougue, d’imprudence.

Étym. νεανίας.

(Act. only in Hsch.), fut. -εύσομαι D. 19.242; aor. ἐνεανιευσάμην Id. 21.69; — Pass. (v. infr.) : — to be a youth, Ph. 1.303, Poll. 2.20. more freq., act like a hot-headed youth, wilfully or wantonly, swagger, Ar. Fr. 827, Lys Fr. 324 S. ; ν. εἰς τοὺς πολίτας behave so towards…, Isoc. 20.17, cf. Hyp. Eux. 27; ἐν τοῖς λόγοις Pl. Grg. 482c; νεανιευσάμενος εἰπεῖν with youthful insolence, Plu. Cic. 1; — Pass., ἐφ’ ἅπασι τοῖς ἑαυτῷ νενεανιευμένοις to all his wanton acts, D. 21.18; τὰ ἐν τῇ βουλῇ νεανιευθέντα Plu. Mar. 29.
make youthful, i.e.
bold, promises, c. Adj. neut., ν. τοιοῦτον, ὡς… D. 19.194; οὐδ’ ἐνεανιεύσατο τοιοῦτον οὐδέν Id. 21.69; μέχρι τοῦ λόγου ν. Luc. Bis Acc. 21; c. inf., undertake with youthful spirit, Plu. Dem. 3.

[ᾱ], ein Jüngling sein, gew. jugendlich übereilt oder übermütig, mutwillig oder leichtsinnig handeln ; Plat. Phaedr. 235a ; δοκεῖς νεανιεύεσθαι ἐν τοῖς λόγοις, Gorg. 482c, vgl. 527d ; ἐνεανιεύσατο τοιοῦτον οὐδέν, Dem. 21.69 ; im pass., ὡσπερεὶ κεφάλαια ἐφ' ἅπασι τοῖς ἑαυτῷ νενεανιευμένοις ἐπέθηκεν, 21.18 ; Sp., wie Plut. Mar. 29, μακρὰ χαίρειν φράσας τοῖς ἐν τῇ βουλῇ νεανιευθεῖσι.