ας, adj. f. plus récente, d’où qui vient ensuite, et, avec idée de lieu, qui vient après, au-dessous : γαστὴρ νειαίρη, IL. 5, 539, 616 ; ou simpl. ἡ νειαίρη, HPC. 215 h, le bas-ventre.

➳ Ion. νειαίρη, IL. HPC. ll. cc., d’où les entrailles.

Étym. cp. épq. et ion. de νέος.

acc. sg. -αν Il. 16.465, Hp. Mul. 1.64, 2.137, Nat. Mul. 5, 6, al. (codd. opt.), Call. Fr. 106 codd., Nic. Al. 270; dat. -ῃ Il. (v. infr.); — fem. Adj. (formed like γέραιρα) with comp. sense, lower, νειαίρῃ δ’ ἐν γαστρί in the lower part of the belly, Il. 5.539, 616, cf. Hp. ll. cc. ; νείαιραν σάρκα Nic. l.c. ; — also νέαιρα, νέαιραν γνάθον Simon. 244. Subst., ἡ νείαιρα the abdomen, βάρος ἐν νειαίρῃ Hp. Coac. 579, cf. Call. l.c. ; cf. νειρός¹. (Cogn. with νέατος¹; orig. perh. νήαιρα, whence νέαιρα (lengthd. to νείαιρα in text of Hom.), contr. νῇρα, whence νεῖρα.)

ἡ (eine Art Komparat. zu νέος, vgl. νείατος); bei Hom. nur in der Vrbdg νείαιρα γαστήρ, der untere Teil des Bauches, der Unterleib, Il. 5.539, 16.485, 17.519 (vgl. ὕστερος); σάρξ, Nic. Al. 270 ; bei Hippocr. subst. ἡ ν., der Unterleib, νείαιραν εἰς πλευράν, Eur. Rhes. 794.