(seul. prés.) :
   I être jeune, càd. :
      1 propr. être dans l’âge ou dans la force de la jeunesse, SOPH. Tr. 144 ;
      2 passer sa jeunesse qqe part ou de qqe manière, HDN 3, 14, 4 ;
      3 redevenir jeune, rajeunir, ANTH. 11, 256 ;
   II être nouveau, p. opp. à une chose ancienne, ESCHL. Ag. 765, Suppl. 104.

Étym. νέος.

impf. ἐνέαζον Agath. 5.15; aor.1 inf. νεάσαι AP 11.256 (Lucill.), elsewh. only pres.; (< νέος); — intr., to be young or new, τὸ νεάζον youth, S. Tr. 144; νεάζων thinking or acting like a youth, E. Ph. 713; ν. τῷ τρόπῳ Men. 749; metaph, to be full of youthful spirit, φιλεῖ δὲ τίκτειν ὕβρις παλαιὰ νεάζουσαν ὕβριν A. Ag. 764 (lyr.), cf. Supp. 105 (lyr.); νεάζειν ἀρχόμενος Alciphr. 1.28.
to be the younger of two, ὁ μὲν νεάζων S. OC 374.
grow or be young again, AP l.c. ; ὅπως γηράσκων νεάζῃ τοῖς ἀγαθοῖς Epicur. Ep. 3 p. 59U. Pass., to be renewed, στέμμα… ἐκ πατρὸς παιδὶ νεαζόμενον AP 15.6. = νεάω, Hsch. s. h. v. νεάζομεν· ἀφικνούμεθα, Id.

1) jung, jugendlich sein ; οἷα νεάζει πυθμήν, Aesch. Suppl. 98 ; φιλεῖ δὲ τίκτειν ὕβρις μὲν παλαιὰ νεάζουσαν ὕβριν, Ag. 742 ; vgl. Soph. Tr. 143 ; ὁ νεάζων καὶ χρόνῳ μείων γεγώς, der jüngere, O.C. 375 ; μῶν νεάζειν οὐχ ὁρᾷς ἃ χρή σ' ὁρᾶν, Eur. Phoen. 720 ; sp.D., φρένας νεάζει, Anacr. 37.6. Bei Hdn. 3.14.4 = die Jugend verbringen. – Nach Phot. νεάζομεν auch = νεωστὶ ἥκομεν.
2) trans., erneuern, neu machen, bes. vom Acker, die Brache umpflügen ?