ναυσθλόω-ῶ, transporter sur un navire, acc. EUR. I.T. 1487 ;

Moy. :
      1 naviguer, faire une traversée, EUR. Tr. 672, Hel. 1210 ;
      2 monter sur un navire, s’embarquer, AR. Pax 126.

Étym. ναῦς.

carry by sea, ἐκ γᾶς E. Tr. 162 (lyr.); ἐς γῆν πατρίδα ναυσθλώσων νεκρόν Id. Supp. 1037; — Med., take with one by sea, ναυσθλοῦσθε παῖδα Id. IT 1487; — Pass., go by sea, ναυσθλοῦμαι Id. Tr. 677; πελάγεσιν ναυσθλούμενος Id. Hel. 1210; οὐ ναυσθλώσομαι Ar. Pax 126. Pass., to be visited by ships, γῆ ναυσθλωθήσεται Lyc. 1415.

= ναυστολέω, überfahren, zu Schiffe führen ; τινὰ πατρῴας ἀπὸ γᾶς, Eur. Troad. 164 ; εἰς τὴν πατρίδα … νεκρόν, Suppl. 1037 ; auch med., ναυσθλοῦσθε τὸν παῖδα εἰς Ἀθήνας, I.A. 1487. Aber bei Ar. Pax 126, πτηνὸς πορεύσει πῶλος οὐ ναυσθλώσομαι, erkl. Schol. richtig οὐ νηὸς ἐπιβήσομαι. Vgl. ναυλόω.