v. νείφω.

Chantraine, DÉLG s.v. νείφει : « la graphie νίφει … est fautive ».

v. νείφω.

schneien ; ἤματι χειμερίῳ, ὅτε τ' ὤρετο Ζεὺς νιφέμεν (Bekk. νειφέμεν), Il. 12.280, was fälschlich als aor.2 genommen wird ; νίφει, es schneit, Ar. Ach. 1106 ; aber Vesp. 773 steht noch ἐὰν δὲ νείφῃ (vgl. Schol. Il. 1.420); – ὅταν νίφῃ ὁ θεός, Xen. Cyn. 8.1 ; ἔνιφεν ὁ Ζεύς, Babr. 45.1 ; auch übertr. sagt Nicoph. bei Ath. VI.269d νιφέτω μὲν ἀλφίτοις, neben ὑέτω δ' ἔτνει ; das fut. νίψει, p. bei Plut. prim.frig. 11. Im med. od. pass. sagt Aesch. νιφάδος ὀλοᾶς νιφομένης, vom Steinhagel, Spt. 195. – Pass. νίφομαι, beschneit werden ; Ar. Ach. 1039 ; τὰ κατύπερθε νίφεται, Her. 4.31 ; οἱ δὲ νιφόμενοι ἀπῆλθον εἰς τὸ ἄστυ, Xen. Hell. 2.4.5 ; Sp., οὐ νίφεται τὸ τῆς Ἀρτέμιδος ἄγαλμα, Pol. 16.12.3.