α, ον, propr. qui ne parle pas, d’où :
   I qui est en bas âge, IL. 5, 480, etc. ; EUR. Andr. 755 ; τὸ νήπιον, PLAT. Ax. 366 d, enfant en bas âge ; ἐκ νηπίου, ARSTT. Nic. 2, 3, 8 ; ἐκ νηπίων, POL. 4, 20, 8, dès la plus tendre enfance ; p. anal. en parl. de jeunes animaux, IL. 2, 311 ; PLUT. M. 562 b ; ou de jeunes plantes, TH. H.P. 8, 1, 7 ;
   II fig. :
      1 puéril, enfantin, sot, IL. 2, 38 ; 22, 445, etc. ; OD. 9, 273, etc. ; PD. P. 3, 82 ; ESCHL. Pr. 443 ; SOPH. El. 145, etc. ;
      2 faible, IL. 11, 560.

➳ Fém. -ος, LYC. 638.

Étym. incert. ; p.-ê. νη-, ἤπιος.

α (Sor. 1.7, al.), Ion. η, ον, also ος, ον Lyc. 638 : — infant, child, freq. in Hom., νήπιον, οὔ πω εἰδόθ’ ὁμοιΐου πολέμοιο Il. 9.440; νήπια τέκνα 2.136, etc. ; βρέφος ἔτ’ ὄντα ν. E. Ion 1399, cf. Andr. 755, etc. ; νηπίους ἔτι Id. Heracl. 956; τὸ ν. Pl. Ax. 366d; ἁρμόττουσα τοῖς ν. [πλαταγή] Arist. Pol. 1340b30; ἐκ νηπίου from a child, from infancy, [τὸ ἡδὺ] ἐκ ν. ἡμῖν συντέθραπται Id. EN 1105a2; ἐκ νηπίων Plb. 4.20.8; ἐκ ν. ἡλικίας PFlor. 36.5 (iv AD); infant in law, minor, ἐφ’ ὅσον ὁ κληρονόμος ν. ἐστιν Ep. Gal. 4.1; of children up to puberty, αἱ τῶν ν. ἐκλάμψιες Hp. Epid. 6.1.4 (cf. Herophil. ap. Gal. 17(1).826); but of the foetus in its early stage, Hp. Aph. 4.1 (cf. Gal. 17(1).653). less freq. of animals, Il. 2.311, 11.113; νήπια alone, the young of an animal, 17.134. of plants, Thphr. HP 8.1.7. metaph, of the understanding, childish, silly, Od. 13.237; μέγα ν. Il. 16.46, cf. Od. 9.44; simply, without foresight, blind, Il. 22.445; ἀνὴρ ν. Heraclit. 79, cf. Emp. 11.1, Pi. P. 3.82, A. Pr. 443, Democr. 76, etc. ; ν. ὃς… γονέων ἐπιλάθεται S. El. 145 (lyr.); οὔτε πρὶν νήπιον, νῦν τ’… μέγαν no child before and now full-grown (i.e. in mind), Id. OT 652 (lyr.); of words, νήπια βάζεις Pi. Fr. 157; ἀντιτείνειν νήπι’ ἀντὶ νηπίων E. Med. 891; μηδὲν εἴπῃς ν. Ar. Nu. 105. of bodily strength, like that of a child, βίη δέ τε ν. αὐτῶν Il. 11.561.

att. auch 2 Endgn (νη–, ἔπος, εἰπεῖν) eigentlich vom ersten Kindesalter, wie infans, vom Kinde, das noch nicht sprechen kann, unmündig, νήπια τέκνα, Il. 2.136, öfter ; aber auch weiter hinausgehend, νήπιον, οὔπω εἰδόθ' ὁμοιΐου πολέμοιο, 9.440 ; selten von jungen Tieren, νήπια τέκνα, 2.311, 11.113 ; auch νήπια allein, die Jungen, 17.134. Dah. βία νηπίη, die schwache Kraft des Kindes, Il. 11.561. – Häufig übertr. auf den Verstand, kindisch, unerfahren, töricht, μέγα νήπιος, 16.46, Od. 9.44, öfter bei Hes.; ahnungslos, der Zukunft unkundig, Il. 22.445 ; νήπια βάζεις, auch Pind. frg. 128 ; νήπιοι, P. 3.82 ; νηπίους ὄντας τὸ πρὶν ἔννους ἔθηκα, Aesch. Prom. 441 ; vgl. Soph. O.R. 652, El. 142 ; αἴσθημά τι κἀν νηπίοις γε τῶν κακῶν ἐγγίγνεται, Eur. I.A. 1244, vgl. Med. 891 ; νήπιον εἰπεῖν τι, Ar. Nub. 106 ; νηπίου δίκην, νηπίων φόβητρα, Plat. Ax. 365c, 367a ; und bei Sp., ὡς παιδίῳ νηπίῳ χρήσασθαί τινι, Pol. 5.29.2 ; ἐκ νηπίων, von Jugend auf, 4.20.8 ; Luc. Halc. 5.

νήπιος, -α, -ον
[in LXX chiefly for עוֹלֵל, also for פְּתִי, etc. ;]
infant; of children and minors: Mat.21:16 (LXX), 1Co.13:11, Gal.4:1 (see Lft., in l). Metaph., childish, unskilled, simple (Psa.19:8, Pro.1:32 al.): Mat.11:25, Luk.10:21, Rom.2:20, Gal.4:3, Eph.4:14, 1Th.2:7 (WH, fox ἤπιοι); opp. to τέλειος, Heb.5:13; ν. ἐν Χριστῷ, 1Co.3:1.†
(AS)