εος-ους (τὸ) [ῑ]
      1 haine, aversion, SOPH. El. 1311, etc. ; PLAT. Rsp. 351 d, etc. ; au plur. PLAT. Leg. 935 a ; DÉM. 168, 2 ; μῖσος ἔχειν τινός, THC. 4, 128, éprouver de la haine pour qqn ou qqe ch. ; ὑπὸ μίσους, AR. Lys. 792, 814, par haine ; μ. ἔχειν τινός, ESCHL. Ag. 1413 ; πρός τινος, PLAT. Leg. 691 d ou παρά τίνος, LUC. Ind. 16, être haï de qqn ;
      2 objet de haine, ESCHL. Ag. 1411 ; SOPH. Ph. 991, Ant. 760 ; EUR. Her. 52, etc.

Étym. μισέω.

εος, τό, hate, hatred; Pass., hate borne one, A. Ag. 1413, etc. ; μ. ἐμποιεῖν Pl. R. 351d; μ. ἔχειν πρός τινος incur a man΄s hatred, Id. Lg. 691d; μ. φέρεσθαι And. 2.9. Act., hate felt against another, grudge, τὸ Τροίας μ. ἀναφέρων πατρί E. Or. 432, cf. Th. 4.128; μῖσος ἐντέτηκέ μοι S. El. 1311, cf. Pl. Mx. 245d; ἔχθρα καὶ μ. ἀλλήλων X. Mem. 3.5.17; μισεῖν τινα μῖσος ἐξαίσιον Aristaenet. 1.22. of persons, hateful object, = μίσημα, A. Ag. 1411 (lyr.), S. Ant. 760; esp. in addresses, ὦ μῖσος Id. Ph. 991, E. Med. 1323.

τό, Haß, Feindschaft ; δικάζεις φυγὴν ἐμοὶ καὶ μῖσος ἀστῶν, Aesch. Ag. 1387 ; τὸν σφῷν τὸ δεινὸν μῖσος ἐμβεβληκότα, Soph. O.C. 1394 ; τὸ Τροίας μῖσος ἀναφέρων πατρί, Eur. Or. 432. Auch der verhaßte Gegenstand, der Abscheu einflößt ; Aesch. Ag. 1385 ; Soph. Phil. 979, Ant. 756 ; Eur. Med. 1323 ; Thuc. 1.103. μ, ἔχειν τινός, Jem. hassen, 4.128 ; μῖσος ἔχειν πρός τινος, gehaßt werden von Einem, Plat. Legg. III.691d ; καὶ ἔχθραι, XI.935a ; μίση καὶ μάχας ἐν ἀλλήλοις παρέχει, Rep. I.351d ; Folgde, ἐν μίσει εἶναι, Pol. 7.3.2 ; auch μῖσος ἔχειν παρά τινος, Luc. adv. ind. 16.

1. hate, hatred : and so,
2. passive hate borne one, a being hated , [variant datesTragica Adespota, (Plato Philosophus)
3. active hate felt against another, a grudge , (Sophocles Tragicus), etc.; μ. τινός τινι felt by one against another, (Euripides)
4. of persons, a hateful object , = μίσημα, [variant datesTragica Adespota (ML)