ου, adj. m. :
   I pass. :
      1 initié aux mystères, XÉN. Hell. 2, 4, 20 ; EUR. H.f. 613 ; PLUT. Alc. 19 ; subst. avec le gén. μ. Διὸς Ἰδαίου, EUR. fr. 475 Nauck, celui qui est initié aux mystères de Zeus du mt Ida ;
      2 qui concerne les initiés, d’initié, AR. Ran. 370 ;
   II act. qui initie aux mystères, initiateur ; ép. de certains dieux (Bacchus, PAUS. 8, 54, 5 ; Apollon, ARTÉM. 2 fin ; Hèraklès, LYC. 1328).

Étym. μύω.

ου, ὁ, (< μυέω) one initiated, Heraclit. 14, AP 9.147 (Antag. or Simon.), Arist. Ath. 56.4, etc. ; τοῖς μύστησιν καὶ τοῖς ἐπόπτῃσιν IG1². 6.49; ὁ τῶν μ. κῆρυξ X. HG 2.4.20; τὰ μυστῶν ὄργια E. HF 613; c. gen., Διὸς Ἰδαίου μύστης Id. Fr. 472.10 (anap.), cf. IG 3.700; λύχνον μύστην σῶν θέτο παννυχίδων AP 6.162 (Mel.); μ. ἀποκρύφων Vett.Val. 7.30, al. ; as Adj., μ. χοροί Ar. Ra. 370; μ. λύχνος AP 7.219 (Pomp. Jun.). a name of Dionysus, Paus. 8.54.5; of Apollo, Artem. 2.70.

ὁ, der in die Mysterien Eingeweihte ; τὰ μυστῶν ὄργι' εὐτύχησ' ἰδών, Eur. Herc.Fur. 613 ; χορός, Ar. Ran. 363 ; μυστῶν κῆρυξ, Xen. Hell. 2.4.20 ; auch Bacchus selbst heißt so, Hymn. in Bacch. (IX.524.13).
Bei Sp. auch = μυσταγωγός, z.B. Ep.adesp. 517 (IX.540); Mel. 64 (V.191) sagt von sich Κύπρι, – ὁ μύστης τῶν κώμων. S. Lobeck Aglaoph. 29.