ου (ὁ) [ῠ]
      1 meule, SPT. Ex. 11, 5 ; Deut. 24, 8, etc. ;
      2 pierre meulière, LYC. 233 ; ANTH. 11, 246, 253 ;
      3 dent molaire, ARTÉM. 1, 31 ;
      4 maladie de femme, MOSCHION Mul. pass. c. 135.

Étym. cf. μύλη.

ου (ὁ) [ῡ] mulet, poisson, OPP. H. 1, 130, cf. μύλλος.

ὁ, = μύλη, mill, LXX Ex. 11.5, Plu. 2.549d, 830d; μ. καβαλλαρικὸς ἐν λίθοις, μ. ὀνικός, μ. ὑδραλετικός, Edict.Diocl. 15.52, 53, 54.
millstone, PCair. Zen. 355.84 (dub., iii BC), AP 11.253 (Lucill.); γυνὴ ἔρριψε κλάσμα μύλου LXX 2 Ki. 11.21; μ. ὀνικός En. Matt. 18.6, Ev. Marc. 9.42; μύλους σφυρηλάτους ἀργυροῦς Str. 4.1.13; metaph, ὀψὲ θεῶν ἀλέουσι μύλοι, ἀλέουσι δὲ λεπτά App. prov. 4.48; generally, stone, Hp. Steril. 241.
grinder, molar, Artem. 1.31. poet. for μύλλος, Oppian. H. 1.130. = μύλη IV, Sor. 2.36, Erot. s.v. ἐμυλώθη, Hsch.

ὁ, = μύλη, die Mühle ; DS. 3.13 ; sprichwörtlich ὀψὲ θεῶν ἀλέουσι μύλοι, ἀλέουσι δὲ λεπτά, Paroem. App. IV.48, von später, aber sicher eintretender Strafe ; vgl. Plut. S. N. V. 3 ; der Mühlstein, Sp.; der Backenzahn, Artemid. 1.31. – S. auch μύλλος.

μύλος, -ου, ὁ
[in LXX for רֵחֶה, Num.11:8, Deu.24:6, al. ;]
__1. = μύλη, a mill (Strab., Plut., LXX) : Mat.24:41, Rev.18:22.
__2. a mill-stone (Anth.) : Rev.18:21 (T); μ. ὀνικός, Mat.18:6, Mrk.9:42 (see Swete, in l).†
(AS)