ης (ἡ) [ῐ]
      1 branche ou couronne de myrte, AR. Nub. 1364 ; souv. au pl. AR. Pax 1154, etc. ; PHÉRÉCR. (ATH. 269 b) ; PLAT. Rsp. 372 b ;
      2 baie de myrte, ANTIPH. (ATH. 75 c) ; ATH. 44 d ;
      3 marché aux myrtes ou aux couronnes de myrte, AR. Th. 448.

➳ μυρσίνη, EUR. Alc. 170, 762 ; PLUT. M. 268 d ; dor. μυρσίνα, PD. I. 7, 67. Dans les inscr. att. v. Meisterh. p. 74, 11.

Étym. p. assimil. p. μυρσίνη.

ἡ, v. μυρσίνη.

ἡ, auch μυρσίνη, Myrtenzweig, Myrtenkranz ; Ar. Vesp. 861, Av. 43 u. öfter ; αἱ μυρρίναι, der Ort, wo Myrten od. Myrtenkränze verkauft wurden, Th. 448 ; ὑπὸ μυρρίναισι κἀνεμώναις κεχυμέναι, Pherecrat. bei Ath. VII.269 u. a. Comic.; ἐπὶ στιβάδων ἐστρωμένων σμίλακί τε καὶ μυρρίναις, Plat. Rep. II.372b ; Folgde : πρὸς μυρρίνην ᾄδειν, Zenob. 1.19 ; vgl. Ilgen. carm. conv. p. CXLVIII.