[ῡ]
      1 parler de, raconter, EUR. Ion 196, 265 ;
      2 faire un récit fabuleux, ARSTT. P.A. 1, 1 ; STR. 43 ; LUC. Halc. 1, etc.

Étym. μῦθος.

pf. μεμύθευκα Phld. Mus. p. 24 K. ; later form of μυθέομαι, E. HF 77; ἅπαντα μυθεύσασα Ezek. Exag. 34; c. acc. et inf., Phld. l.c., al. ; — Pass., to be spoken of, E. Ion 196 (lyr.); ὡς μεμύθευται βροτοῖς as is related by mortals, as the story goes, ib. 265.
relate fabulously, Str. 1.2.35; πράξεις μεμύθευκε Socr. Ep. 30.9; c. acc. et inf., Arist. Mir. 836b1; — Pass., τὰ μυθευόμενα λιθοῦσθαι Id. PA 641a20; μυθεύονται κατασχεῖν τὴν νῆσον Str. 14.2.8, cf. D.C. 51.26; without inf., Palaeph. 4.

[ῡ], = μυθέομαις λόγοισι μυθεύουσα, Eur. Herc.Fur. 77 ; ὡς μεμύθευται βροτοῖς, Ion 265 ; Strab. 1.2.36 u. Luc. Aber med. μυθεύονται τοὺς παῖδας ἐξ Ἄρεως γενέσθαι, Strab. V.3.2 ; – Eust. erkl. μυθεύεσθαι τὸ ψευδῶς λέγειν.