ή, όν :
A adj. :
   I qui concerne les Muses, p. suite, la poésie ou les arts, particul. la musique : μ. ἀκούσματα, PLAT. Ax. 371 d, concerts ; θέαι μ. PLUT. Fab. 4, auditions musicales ;
   II qui cultive la musique, musicien, chanteur, XÉN. Cyr. 1, 6, 38 ; PLAT. Leg. 802 b, etc. ; ARSTT. Nic. 10, 4 ;
   III p. suite :
      1 instruit, AR. Vesp. 1244 ; d’où habile à, inf. EUR. Hipp. 989 ;
      2 délicat, en parl. d’aliments, PLUT. M. 127 b ;
B subst. :
   I ἡ μουσική (s.-e. τέχνη ou ἐπιστήμη) :
      1 la musique, HDT. 3, 131 ; XÉN. Lac. 2, 1 ; ARSTT. Pol. 8, 3 ; PLUT. M. 474 a, etc. ;
      2 instruction, en gén. PD. O. 1, 15 ; PLAT. Rsp. 376 e, etc. ;
      3 p. suite, habileté, dextérité, EUR. Suppl. 906 ;
   II τὰ μουσικά, la musique, XÉN. Cyr. 1, 6, 38 ; PLAT. Rsp. 403 c, etc.

• Cp. μουσικώτερος, EUR. Hipp. 989 ; ATH. 176 e ; sup. -ώτατος, MACH. (ATH. 664 b) ; PLUT. Lyc. 21.

➳ Dor. fém. subst. μουσικά, PD. l. c.

Étym. μοῦσα.

ή, όν, Dor. μωσικός, ά, όν Theag. ap. Stob. 3.1.118 : — musical, ἀγῶνες μ. καὶ γυμνικοί Ar. Pl. 1163, cf. Th. 3.104; χοροί τε καὶ ἀγῶνες μ. Pl. Lg. 828c; τὰ μουσικά music, X. Cyr. 1.6.38, Sammelb. 6319.54 (Ptol.), SIG 578.18 (Teos, ii BC). Adv. -κῶς Pl. Alc. 1.108d, etc. ; cf. foreg. of persons, skilled in music, musical, X. l.c., etc. ; ποιητικοὶ καὶ μ. ἄνδρες Pl. Lg. 802b; κύκνος καὶ ἄλλα ζῷα μ. Id. R. 620a; περὶ αὐλοὺς μουσικώτατοι Ath. 4.176e; lyric poet, opp. epic, Pl. Phdr. 243a (but opp. μελοποιός, Phld. Mus. p. 96 K.); μ., οἱ, professional musicians, OGI 383.162 (Commagene, i BC), PFlor. 74.6 (ii AD); μουσικὸς καὶ μελῶν ποητής SIG 662.6 (Delos, ii BC). generally, votary of the Muses, man of letters and accomplishments, scholar, opp. ἀμαθής, Ar. Eq. 191; ἀνὴρ σοφὸς καὶ μ. Id. V. 1244; ἀνδρὸς φιλοσόφου ἢ φιλοκάλου ἢ μ. Pl. Phdr. 248d, al. ; πόλις μουσικωτάτη most full of liberal arts, Isoc. Ep. 8.4; ἡ τῶν νέων οὐσία μουσικωτάτη Pl. Lg. 729a; c. inf., παρ’ ὄχλῳ μουσικώτεροι λέγειν more accomplished in speaking before a mob, E. Hipp. 989. of things, elegant, delicate, βρώματα Diox. 1; ἥδιον οὐδέν, οὐδὲ μουσικώτερον Philem. 23; harmonious, fitting, τροφὴ μέση καὶ μ., τὸν Δώριον τρόπον τῆς τύχης ὡς ἀληθῶς ἡρμοσμένη Dam. Isid. 50. Adv. -κῶς harmoniously, suitably, οἱ λόγοι οὐ πάνυ μ. λέγονται Pl. Prt. 333a; μ. ἐρᾶν Id. R. 403a; ὀρθῶς καὶ μ. Id. Lg. 816b; εὐρύθμως καὶ μ. εἰπεῖν Isoc. 13.16; μ. ἅλας δοῦναι, ὄψον σκευάσαι, Euphro 11.10, Nicom.Com. 1.9; Comp. -ωτέρως, λέγειν Arist. Rh. 1395b29; Sup. -ώτατα Ar. Ra. 873.

die Musen, Musenkünste betreffend, ἡ μουσική, die Musenkunst, bes. die Tonkunst, Musik ; μουσικᾶς ἐν ἀώτῳ, Pind. Ol. 1.15 ; μουσικῆς παιδεύματα, Soph. frg. 779 ; Eur. Suppl. 906 ; Gesang, Her. 6.129 ; oft bei Plat., der auch sagt ὡς φιλοσοφίας οὔσης μεγίστης μουσικῆς, Phaed. 61a ; vgl. μουσικῇ καὶ πάσῃ φιλοσοφίᾳ προσχρώμενον, Tim. 88c ; μουσικῆς τὸ περὶ λόγους τε καὶ μύθους, Rep. III.398b ; Sp. übh. jede höhere künstlerische od. wissenschaftliche Bildung, vgl. Jacobs Ach.Tat. p. 437 ; παρ' ὄχλῳ μουσικώτεροι λέγειν, Eur. Hipp. 989 ; μουσικὸς ἀνήρ, der sich auf Musenkünste versteht, Tonkünstler u. Dichter, Ar. Eq. 191, wie Plat. Rep. I.349e u. öfter ; ἀγών, Ar. Plut. 1163 (vgl. θέας μουσικὰς καὶ θυμελικὰς ἄγειν, Plut. Fab. 4), der auch ἀγῶνα κρῖναι τόνδε μουσικώτατα sagt, Ran. 872, auf eine sehr kunstverständige Weise ; Plat. setzt den Lyriker Stesichorus, ἅτε μουσικὸς ὤν, dem Epiker Homer entgegen, Phaedr. 243a. Ggstz von ἄμουσος, Soph. 253b, von γραφικός, Crat. 424a ; καὶ ποιητικοὶ ἄνδρες, Legg. VII.802b ; er vrbdt auch ἡ τῶν νέων ἀκολάκευτος οὐσία πάντων μουσικωτάτη τε καὶ ἀρίστη, die harmonischste, angemessenste, V.729a, vgl. ὀρθῶς ἅμα καὶ μουσικῶς ὠνόμασεν, VII.816c ; καὶ σωφρόνως ἐρᾶν, Rep. III.403a ; ἅλας δοὺς μουσικῶς, Euphro Ath. I.7e ; auch ὄρνεα μουσικά, Luc. V.H. 2.5 ; μουσικὰ βρώματα, Dioxip. Ath. III.100e.

μουσικός, -ή, -όν
[in LXX: Gen.31:27, Eze.26:13 (שִׁיר), Dan LXX TH Dan.3:5 ff. (זְמָר), Sir.22:6, al. ;]
skilled in the arts, esp. in music; as subst., ὁ μ., a minstrel, musician: Rev.18:22.†
(AS)