(seul. ao. act. et pf. pass.) :
      1 noircir, tacher, souiller, OD. 13, 435 ;
      2 en gén. teindre d’une couleur foncée, OPP. C. 3, 39 ; NIC. Al. 144.

➳ Ao. act. ἐμόρυξα, NIC. Al. 144, et part. pf. pass. μεμορυγμένος, OD. 13, 435 ; OPP. NIC. ll. cc.

Ep. Verb, = μολύνω, soil, defile, in pf. part. Pass. μεμορυγμένα (v.l. μεμορυχμένα in Od. and Nic.), [εἵματα] καπνῷ Od. 13.435; Ὀδυσῆα μ. αἵματι Q.S. 5.450; μέλαν κυάνοιο… μ. ἄνθος black mixed with blue, Opp. C. 3.39; μ. ἀφρῷ, ὄξει, Nic. Al. 318, 330. = μωλύνω 1, μελισσάων καμάτῳ ἔνι παῦρα μορύξαις (aor. opt.) ῥίζεα ib. 144 (cf. Sch.).

besudeln, verunreinigen ; εἵματα ῥυπόωντα, κακῷ μεμορυγμένα καπνῷ, Od. 13.435 ; sp.D., wie Opp. Cyn. 3.39 ; Nic. Al. 144 in allgemeiner Bdtg, μέλαν κυάνοιο μεμορυγμένον ἄνθος, schwarz mit blau gemischte Farbe.