μονο·φυής, ής, ές :
      1 qui est simple de sa nature, qui ne se compose pas de parties distinctes, ARSTT. P.A. 3, 7, etc. ; TH. H.P. 2, 6, 9 ;
      2 qui est d’un seul bloc, HDT. 9, 83.

• Cp. -έστερος, ARSTT. P.A. 3, 12.

➳ Ion. μουνοφ-, HDT. l. c.

Étym. μ. φύω.

Ion. μουνοφυής, ές, single, ὀδόντες Hdt. 9.83; of bodily organs, τὰ μὲν μ. καθάπερ καρδία καὶ πλεύμων, τὰ δὲ διφυῆ καθάπερ νεφροί Arist. PA 669b13; ἦτρον Id. HA 493a19; opp. πολυσχιδής, Id. PA 673b17 (Comp.); of trees or herbs, with a single stem, Thphr. HP 2.6.9, Dsc. 4.114; of mountains, with a single summit, Str. 12.8.11.

ές, aus einem Wuchse, Arist., der part.anim. 3.7 σπλάγχνα μονοφυῆ das Herz nennt, wie διφυῆ, die aus zwei Teilen bestehenden Nieren ; Theophr.; auch Kompar. μονοφυέστερον, Ggstz von πολυσχιδές, Ar. ibd. 3.12 ; – aus einem Stücke, Her. 9.83, in ion. Form μουνοφυέες ὀδόντες. – Uebh. einfach, Sp.