GRC
μοναρχικός
JSON
Bailly
ή, όν :
1 qui concerne le pouvoir d’un seul, PLAT. Leg. 756 e ; τὸ μοναρχικόν, PLAT. Leg. 693 e ; ARSTT. Pol. 2, 6, 18, c. μοναρχία ;
2 partisan de la monarchie, APP. Civ. 5, 54.
1 qui concerne le pouvoir d’un seul, PLAT. Leg. 756 e ; τὸ μοναρχικόν, PLAT. Leg. 693 e ; ARSTT. Pol. 2, 6, 18, c. μοναρχία ;
2 partisan de la monarchie, APP. Civ. 5, 54.
• Cp. μοναρχικώτερος, POL. 10, 26, 2.
Étym. μόναρχος.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ή, όν, monarchical, πολιτεία Pl. Lg. 756e; τὸ μ., = μοναρχία, ib. 693e; [πολιτεία] ἔχουσα μοναρχικὸν οὐδέν Arist. Pol. 1266a6; ἐξουσία κωτέρα Plb. 10.26.2. of persons, inclined to monarchy, App. BC 5.54. Adv. Comp. -κώτερον Plu. Num. 2.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
ή, όν, zur Alleinherrschaft gehörig, monarchisch ; πολιτεία, Plat. Legg. VI.756a ; τὸ μοναρχικόν, die monarchische Herrschaft, ib. III.693e ; ἐξουσίαν ἐλάμβανε μοναρχικωτέραν, Pol. 10.26.2, d.i. unumschränktere Gewalt ; Plut. Num. 2.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
