ας (ἡ) commandement d’un seul, d’où :
      1 pouvoir monarchique, monarchie, HDT. 3, 80 ; 7, 154 ; XÉN. Cyr. 8, 1, 4 ; PLAT. Pol. 302 d, etc. ; avec un rég. χώρας παντελὴς μοναρχία, SOPH. Ant. 1163, pouvoir absolu sur un pays ; au plur. ESCHL. Sept. 881 ; XÉN. Cyr. 1, 1, 1 ;
      2 commandement en chef d’une armée, XÉN. An. 6, 1, 21 ; à Rome, pouvoir dictatorial, PLUT. Cæs. 37.

➳ Ion. μουναρχίη, HDT. 3, 80 ; 7, 154.

Étym. μόναρχος.

Ion. μουναρχίη, ἡ, monarchy, government by a single ruler, Alc. Oxy. 1789 Fr. 12, A. Th. 883 (lyr., pl.), Hdt. 3.82; λαβὼν χώρας παντελῆ μ. S. Ant. 1163, etc. ; καὶ γὰρ κατέστησ’ αὐτὸν (sc. τὸν δῆμον) εἰς μοναρχίαν E. Supp. 352; ὦ μισόδημε καὶ μοναρχίας ἐραστά Ar. V. 474; including βασιλική and τυραννική, Pl. Plt. 291e; in pl., οἱ ἐν ταῖς μ. ὄντες Isoc. 2.5, cf. Arist. Pol. 1311a24, 1279a33, Rh. 1365b37; of the Roman Dictator, Plu. Caes. 37; supreme command, of a general, X. An. 6.1.31.

ἡ, die Alleinherrschaft, Herrschaft eines Einzigen ; πικρὰς μοναρχίας ἰδόντες, Aesch. Spt. 863 ; Soph. Ant. 1148 ; Eur. Hipp. 1015 u. öfter ; Ar. Vesp. 477 ; Plat. Polit. 302d u. öfter ; οἱ ἐν ταῖς μοναρχίαις ὄντες, = οἱ μόναρχοι, Isocr. 2.5 ; – ion. μουναρχίη, Her. 3.82 u. öfter.
Bei Xen. An. 5.9.31 ist es der alleinige Oberbefehl über das Heer.