GRC
μοναρχέω
JSON
Bailly
μοναρχέω-ῶ, commander seul, régner souverainement, PD. P. 4, 165 ; HDT. 5, 46 et 61 ; PLAT. Rsp. 576 b, Pol. 302 b, etc. ; d’où, au pass. être gouverné par un seul maître, ARSTT. Pol. 1, 7.
➳ Ion. μουναρχέω, HDT. ll. cc.
Étym. μόναρχος.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
Ion. μουναρχέω, to be sovereign, Pi. P. 4.165, Pl. R. 576b; ἐπὶ τούτου μουναρχέοντος in this king΄s time, Hdt. 5.61, cf. 46; κατὰ νόμους μ. Pl. Plt. 301b; c. gen., ἑκόντων μ. Arist. Pol. 1295a16; — Pass., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος ib. 1255b19.
hold the office of μόναρχος at Cos, SIG 805.6, Sor. Vit. Hippocr.
hold the office of μόναρχος at Cos, SIG 805.6, Sor. Vit. Hippocr.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
Alleinherrscher sein, καὶ βασιλεύειν, Pind. P. 4.165 ; Plat. Polit. 301b ; ion. μουναρχέω, Her. 5.46, 61 ; τινός, Strab. V.249 ; pass., μοναρχεῖται πᾶς οἶκος, Arist. Pol. 1.7.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
