α, ον [ῐδ]
   I pass. :
      1 marqué par le destin fatal, PD. P. 1, 55 ; O. 9, 28, etc. ; EUR. (ATH. 61 b) ; ANTH. 11, 25 ; PLUT. M. 109 d ;
      2 heureux, PD. I. 6, 46 Bgk ;
   II act. qui marque les arrêts du Destin, ORPH. H. 6, 6.

➳ Fém. -ος, PD. O. 9, 28.

Étym. μοῖρα.

α, ον, also ος, ον Pi. (v. infr.); (< μοῖρα) : — destined, doomed, μ. ἆμαρ, etc., the day of doom, Pi. P. 4.255; σύν τινι μοιριδίῳ παλάμᾳ Id. O. 9.26; μοιρίδιον ἦν Id. P. 1.55; twice in S. (lyr.), μοιριδία τίσις OC 228 (μοιραδία cod. Laur.); ἁμοιριδία τις δύνασις δεινά Ant. 951; μ. θάνατος Epigr. ap. Plu. 2.109d; 'μ. χρέος' εἶναι λέγεται τὸ ζῆν Plu. 2.106f; ἐν ταὐτῷ φέγγει μ. E. Epigr. 2.4 (-αδίῳ codd.); μ. μελέτη AP 11.25 (Apollonid.); μ. κλωστῆρες IG 3.1339. Adv. -ίως, ἔπεσεν ἐπὶ τὴν… εἱμαρμένην ib. 12(7).53.11 (Amorgos). (Poet. and late Prose, τὰ μ. Nic.Dam. 57 J.) determining one΄s destiny, ἀστέρες Orph. H. 7.6.

auch 2 End., durch das Schicksal verhängt, verhängnisvoll ; ἆμαρ, Pind. P. 4.255, öfter ; auch μοιρίδιον ἦν, P. 1.55 ; μοιριδία τίσις ἔρχεται, Soph. O.C. 228 ; δύνασις, die Schicksalsgewalt, Ant. 941 ; ἐν ταὐτῷ φέγγει μοιριδίῳ φθιμένους, Eur. frg.; Sp., wie Plut.; μελέτη, Apollnds. 1 (IX.25).