ά, όν :
   I pass. :
      1 pénible, fâcheux, triste, en parl. de choses, EUR. Med. 205 ;
      2 en parl. de personnes, malheureux, misérable, ESCHL. Pr. 596 ; EUR. Tr. 778, 785 ; de choses, ESCHL. Pr. 565 ; SOPH. El. 93 ;
   II act. qui est une cause de peine, ESCHL. Sept. 939.

➳ Fém. -ός, NIC. Al. 419.

Étym. μόγος.

ά, όν, also ός, όν Nic. Al. 419 (v.l. for σμυγερός); poet. Adj. used by Trag. in anap. and lyr. (μόγος, cf. σμογερός); of persons, toiling, distressed, wretched, A. Pr. 565, Th. 827, E. Tr. 783, 790, Ar. Ach. 1207; so μ. οἶκοι S. El. 93. Adv. -ρῶς Man. 1.146. of things, toilsome, grievous, κάματοι v.l. in AP 7.508 (Emp. or Simon.); ἄχεα E. Med. 205; ἀκουαί ear trouble, Marc.Sid. 86.

mühvoll, mühselig ; Tragg. oft, mit δυσδαίμων vrbdn, Aesch. Spt. 809 u. sonst, wie Eur., von Menschen ; auch μοῖρα βαρυδότειρα μογερά, Aesch. Spt. 975 ; στυγεραὶ εὐναὶ μογερῶν οἴκων, Soph. El. 93 ; ἄχεα μογερά, Eur. Med. 205 ; bei Ar. Ach. 1168 dem στυγερός entsprechend ; sp.D., wie Maneth. 4.146, u. öfter in der Anth., σαγηνοβόλοι, Agath. 28 (VI.167); vgl. Archi. 17 (X.8).