ή, όν [ᾰ]
      1 industrieux, habile à travailler, gén. XÉN. Lac. 2, 7 ; abs. XÉN. Mem. 3, 1, 6 ; 4, 3, 1 ;
      2 construit par l’art du mécanicien ou de l’ingénieur, DS. 17, 98 ; subst. ὁ μ. ATH. 207 a ; ἡ μηχανική (s.-e. τέχνη) ANTH. 9, 807, l’art de construire une machine.

• Cp. μηχανικώτερος, XÉN. Lac. 2, 7.

Étym. μηχανή.

ή, όν, resourceful, inventive, X. Mem. 4.3.1, v.l. in Id. HG 3.1.8. Adv. -κῶς D.S. 18.27. c. gen. rei, τῶν ἐπιτηδείων μηχανικώτερος X. Lac. 2.7.
of or for machines, mechanical, ὄργανα μ. Arist. Pol. 1336a11; αἱ… κινήσεις αἱ μ. Id. Mech. 848a14; μ. ἀποδείξεις in mechanics, Id. APo. 76a24; μηχανικά, τά, the science of mechanics, title of work ascribed to Aristotle; ἡ μηχανική (sc. τέχνη) Arist. Metaph. 1078a16, AP 9.807; μ. ποίημα Sotad. 15.6; μ. ἔργα PFlor. 152.4 (iii AD); Subst. μηχανικός, ὁ, engineer, Plu. Per. 27, Sammelb. 310. Adv. -κῶς Callix. 2.

erfinderisch ; vom Feldherrn, Xen. Mem. 3.1.6, 4.7.1 ; geschickt, kunstreich, Sp.; Maschinen betreffend, ἡ μηχανική, sc. τέχνη, die Maschinenkunst, die Kunst durch Benutzung der Naturkräfte Maschinen zusammenzusetzen ; auch ὄργανα μηχανικά, DS. 17.98.