οῦ (ὁ) [ῡ]
      1 révélateur, EUR. Hipp. 1051 ;
      2 en mauv. part : dénonciateur, THC. 1, 132 ; 6, 53 ; PLAT. Leg. 680 d ; DÉM. 320, 19, etc.

➳ ἡ μηνυτής, CRAT. (PHOT. 267, 10) ; dor. μανυτάς [ᾱᾱ] EUR. l. c. ; MOSCH. 1, 3.

Étym. μηνύω.

οῦ, Dor. μανυτάς, ᾶ, ὁ, bringing to light, μ. χρόνος E. Hipp. 1051. Subst., one who brings information, τοῖς μέλλουσιν ἀποθανεῖσθαι μ. γενέσθαι Lys. 12.32, cf. Jul. Or. 5.167b; mostly in legal sense, informer, Th. 1.132, etc. ; as epith. of Heracles, Vit. Soph; ἀδικήματος Antipho 2.2.5; μ. κατά τινος Id. 5.24, And. 1.19, Lys. 13.2; κατὰ σαυτοῦ μ. ἐπὶ τοῖς συμβᾶσι γεγονώς D. 18.284; τῶν ἀποκτεινάντων Antipho 2.4.3; of a woman, Cratin. 428.

[ῡ], ὁ, der Anzeiger, Angeber ; μηνυτὴν χρόνον, die verratende Zeit, Eur. Hipp. 1051 ; Thuc. 1.132 u. öfter ; Plat. Polit. 272d ; αἰσχρῶν ἔργων, Legg. IX.872c, öfter ; Antiph. 2 δ 3, 5.24 ; γίγνεσθαί τινι, Lys. 12.32 ; κατά τινος γίγνεσθαι, 13.2 ; Folgde. Auch von einer Frau, Cratin. fr. inc. 77.