[ῡ] (f. υνῶ [ῠ]) :
      1 allonger : ὁδούς, XÉN. Mem. 3, 13, 5, prolonger des routes ; avec idée de temps, EUR. H.f. 87, 143 ; au pass. μηκύνεται ὁ πόλεμος, THC. 1, 102, la guerre se prolonge ; λόγον, HDT. 2, 35 ; SOPH. O.C. 1120, prolonger un discours, un récit ; en mauv. part : μ. λόγους, THC. 4, 17 ; PLAT. Phil. 50 d ; d’où abs. μηκύνειν (s.-e. λόγον) HDT. 3, 60 ; AR. Lys. 1132, être long dans son discours, être prolixe ; t. de pros. allonger une voyelle ou une syllabe, DH. 5, 75 Reiske ; STR. 10, 5, 8 Kram. ; PLUT. M. 275 f ; DYSC. Pron. 384 ;
      2 par anal. hausser, élever : βοήν, SOPH. O.C. 489, la voix ;

Moy. dresser haut, élever, acc. ANTH. 6, 171.

➳ Impf. 3 sg. poét. μήκυνε, A.RH. 4, 151 ; fut. ion. part. μηκυνέων, HDT. 2, 35 ; impf. pass. 3 sg. μηκύνετο, A.RH. 4, 1616 Dor. μακύνω [ᾱ] PD. P. 4, 286.

Étym. μῆκος.

Dor. μακύνω Pi. (v. infr.); fut. -υνῶ Th. 4.17, Ion. -υνέω Hdt. 2.35; aor. ἐμήκυνα Id. 3.60; — Med., v. infr. 7; — Pass., pf. μεμήκυσμαι Phld. (v. infr.), Eust. ad D.P. 64 : — lengthen, prolong, Hp. Aph. 1.12; τὸ μέτωπον τῆς τάξεως X. Eq. Mag. 4.9; τὰς ὁδούς Id. Mem. 3.13.5; μηκυνθέν τε καὶ σχὸν πλάτος Pl. Plt. 282e; of Time, μ. χρόνον, βίον, E. HF 87, 143; — Pass., νοσεύματα μηκυνθέντα Hp. Aër. 7; ἐμηκύνετο ὁ πόλεμος Th. 1.102.
delay, put off, τέλος Pi. P. 4.286. μ. λόγον, λόγους, spin out a speech, speak at length, Hdt. 2.35, S. El. 1484; τέκν’ εἰ φανέντ’ ἄελπτα μηκύνω λόγον Id. OC 1120; τὴν ἀπολογίαν Isoc. 11.44; λόγους μακροτέρους Th. 4.17; without λόγον, to be lengthy or tedious, Hdt. 3.60, Ar. Lys. 1132, Pl. R. 437a, D.H. Comp. 23; μ. περί τινος enlarge upon…, Demetr. Eloc. 71; acc. objecti, μ. τὰ περὶ τῆς πόλεως, τὴν ὠφελίαν, talk at length about, dwell upon…, Th. 2.42, 43; — Pass., to be expounded at length, αὖθις ταῦτα μηκυνθήσεται Epicur. Nat. 14.5; μεμηκυσμένον σύγγραμμα Phld. Po. 5.26; to be continually repeated, D.H. Comp. 12; to be dwelt upon, Demetr. Eloc. 137. μ. βοήν raise a loud cry, S. OC 489.
Gramm., lengthen a syllable, Str. 10.5.8; — Pass., D.H. Comp. 15, Plu. 2.275f, A.D. Adv. 146.18; φωνῆεν μηκυνόμενον a vowel capable of being scanned long, as αιυ, Heph. 1.4.
Arith., multiply by a fresh factor, Theol.Ar. 24, 48. Med., ἐμακύναντο κολοσσόν reared a tall statue, AP 6.171.

dor. μᾱκύνω, lang machen, ausdehnen, von der Zeit, verzögern, aufschieben ; οὐδὲ μακύνων τέλος οὐδέν, Pind. P. 4.280 ; μηκύνειν λόγους, Soph. El. 1476, O.C. 1122 ; aber ib. 490 ἄπυστα φωνῶν, μηδὲ μηκύνων βοήν ist = weit ertönen lassen ; λόγον, Her. 2.35 u. A.; ohne λόγον sagt Ar. Lys. 1132 πόσους εἴποιμ' ἂν ἄλλους, εἴ με μηκύνειν δέοι ; – χρόνον μηκύνωμεν, Eur. Herc.Fur. 87 ; βίον μηκῦναι, 143 ; ὁδόν, Xen. Mem. 3.13.5 ; μηκύνεται ὁ πόλεμος, er zieht sich in die Länge, Thuc. 1.102 ; τὸν μῦθον, Plat. Phaed. 114d ; λόγους, Phil. 50d ; mit Auslassung von λόγον, scheinbar intr., weitschweifig reden, sein, Menex. 244d, Rep. IV.437a u. Folgende ; περί τινος, DS. 1.37.

μηκύνω
(< μῆκος), [in LXX: Isa.44:14 (גָּדַל pi.), Eze.12:25, 28 (מָשַׁךְ ni.) * ;]
to lengthen, extend: of causing plants to grow, Isa, l.with; pass. (mid., Swete, in l), to grow: Mrk.4:27.†
(AS)