ή, όν, qui concerne la mesure des vers, métrique, ARSTT. Rhet. 3, 8, 5, etc. ; ἡ μετρική (s.-e. τέχνη) ARSTT. Poet. 20, 4, etc. la métrique ; ὁ μετρικός, qui écrit sur la versification, métricien, DH. 5, 107 Reiske ; DRAC. 131, 17 ; LGN fr. 3, 7 ; ou poète, MÉN. RHÉT. 132, 9.

Étym. μέτρον.

ή, όν, metrical, ῥυθμοί Arist. Rh. 1409a7; οἱ μ. those learned in metres, Id. PA 660a8; opp. οἱ ῥυθμικοί, D.H. Comp. 17; τὰ μετρικά and ἡ μετρική (sc. τέχνη) prosody, Arist. Po. 1456b34, 38.
by measure, opp. σταθμικός (by weight), Gal. 13.417, etc. = μετριακός, PLond. 5.1234.48 (vi AD).

das Maß betreffend, bes. zum Silbenmaße gehörig, metrisch ; ὁ μετρικός, der sich auf das Silbenmaß versteht, Arist. p. an. 2.16 ; ἡ μετρική, sc. τέχνη, die Metrik, Arist. poet. 20.5 u. Sp.