(f. ίσω, att. ιῶ) transporter dans une autre résidence, particul. conduire une colonie, ARSTT. Œc. 2, 33 ; PLUT. Rom. 17, etc. ; fig. mettre hors de soi, acc. MÉLANTH. (PLUT. M. 551 a) ;

Moy. émigrer, AR. Eccl. 754.

Étym. μέτοικος.

lead settlers to another abode, Arist. Oec. 1352a33, OGI 264.7 (Pergam.), Act. Ap. 7.4; σφᾶς αὐτοὺς εἰς Ῥώμην Plu. Rom. 17; metaph, τὰς φρένας μ. Melanth.Trag. 1; — Pass., Aristeas 4; — Med., Μυτιλήνη σῶμα μετῳκίσατο IG 12(2).443 (Mytil.); also, go to another country, emigrate, Ar. Ec. 754, App. Pun. 84; metaph, τὸν κλόνον εἰς ὃν ἡ ψυχὴ μετῳκίσατο Ph. 1.232. later intr. in Act., SIG 880.45 (iii AD).

in einen andern Wohnsitz bringen, übersiedeln, eine Colonie wohin führen, Arist. u. Sp. – Med. sich anders wohin begeben, um sich anzusiedeln, Ar. Eccl. 754 u. Sp. – Pass., μετοικισθῆναι παρ' ἑτέρου πρὸς ἕτερον, Luc. Tim. 21.

μετ-οικίζω
(< μέτοικος, an emigrant), [in LXX chiefly for גָּלָה hi. ;]
to remove to a new abode, cause to migrate: Act.7:4, 43' (LXX) .†
(AS)