μετα·ποιέω-ῶ, refaire, réformer, acc. SOL. (DL. 1, 61) ; DÉM. 268, 5 ;

Moy. prendre sa part de, s’approprier, gén. THC. 1, 140 ; PLAT. Pol. 289 e.

alter the make of a thing, remodel, νόμους D. 18.121; πάντα ἐς τοὺς τρόπους τοὺς παραπλησίους μ. Hp. Fract. 26; εἰς γάμον ἀπὸ τῆς θυσίας μ. τὴν εὐωχίαν Hld. 5.29, cf. Porph. Antr. 36; abs., μεταποίησον re-compose the verse, Sol. 20.3; — Pass., -ποιεῖσθαι εἰς τὸ δέον A.D. Synt. 199.18. Med., lay claim to, pretend to, c. gen. rei, e.g. ξυνέσεως, ἀρετῆς τι, Th. 1.140, 2.51; τέχνης Pl. Plt. 289e; οὐδέν σφι μετεὸν μεταποιεῦνται (sc. τοῦ ἐμπορίου) Hdt. 2.178.

anders machen, umarbeiten, verändern ; νόμους, Dem. 18.121 ; τὴν κρίσιν, Luc. Abdic. 9, öfter ; im med. = sich eine Sache anmaßen, sich ihrer bemächtigen (so daß sie einen andern Besitzer bekommt), βασιλικῆς μεταποιούμενος τέχνης, Plat. Polit. 289e ; Thuc. 1.140, 2.51 u. Sp., wie Plut., τῆς φιλοσοφίας, Eum. 7.