ή, όν :
      1 changeant, TH. C.P. 6, 10, 2 ; en parl. d’animaux : nomade, ARSTT. H.A. 1, 1 ;
      2 qui peut produire un changement, ARSTT. Metaph. 4, 2, 2 ;
      3 qui concerne les échanges : ἡ μεταϐλητική (s.-e. τέχνη) PLAT. Soph. 223 d ; ARSTT. Pol. 1, 6 et 7, ou τὸ μεταϐλητικόν, PLAT. Soph. 219 d, 224 d, l’art des échanges, du commerce.

➳ Dor. μεταϐλατικός [λᾱ] PHILOL. B 21, p. 418, 7 (STOB. Ecl. phys. 1, p. 422).

Étym. μεταϐλητός.

(Dor. μεταβλατικός [Philol.] 21, prob. in Hippod. ap. Stob. 4.1.94), ή, όν, for or in the way of exchange, ἡ [χρῆσις] ἡ μ. Arist. Pol. 1257a9; ἡ μεταβλητική (sc. τέχνη) exchange, barter, Pl. Sph. 223d, Arist. Pol. 1258b21; τὸ μεταβλητικόν (sc. γένος) Pl. Sph. 224d. Adv. -κῶς Poll. 4.51.
able to produce change, ἀρχή Arist. Metaph. 1020a5, cf. 1013a32; δύναμις Ph. 1.278; κίνησις S.E. M. 9.195.
subject to change, Thphr. CP 6.10.2; εἰς τἀναντία Arist. GC 319a20; of animals, mobile, opp. μόνιμα, Id. HA 487b6, cf. GA 715a26.

ή, όν, das Umtauschen, Verändern betreffend ; zum Tauschhandel gehörig, τὸ μεταβλητικὸν ἂν διά τε δωρεῶν καὶ ἀγοράσεων καὶ μισθώσεων, Plat. Soph. 219d ; ἡ μεταβλητική, der Tauschhandel, 223d ; Arist. Polit. 1.11 u. Sp.
• Adv., Poll. 4.51.