μετ·αίχμιος, ος, ον :
      1 qui se trouve entre deux armées : τὸ μεταίχμιον, HDT. 6, 112, etc. ; au plur. EUR. Ph. 1246, espace entre deux armées ;
      2 p. ext. qui se trouve au milieu, en gén. ESCHL. Sept. 197 ; avec idée de temps, qui se fait dans l’intervalle, LYC. 1435 ; τὸ μεταίχμιον, intervalle, milieu, LUC. J. tr. 28 ; ANTH. 9, 597 ; ἐν μεταιχμίῳ σκότου, ESCHL. Ch. 61, au crépuscule.

Étym. μ. αἰχμή.

ον, Aeol. (also in Trag.) πεδαίχμιος, (< αἰχμή) between two armies, φόνοι Lyc. 1435; debatable, of territory, J. BJ 5.1.4; — but usu. Subst. μεταίχμιον, τό, space between two armies, Hdt. 6.77, 112; ἐς μέσον μ. E. Ph. 1361; pl., ib. 1279; ἐν μεταιχμίοις δορός Id. Heracl. 803; disputed frontier, debatable land, Sol. ap. Arist. Ath. 12.5, Hdt. 8.140. β’ ; metaph, ἐν μεταιχμίῳ σκότου in the border-land between light and darkness, A. Ch. 63 (lyr.); generally, interspace, Arist. PA 676a2; of Time, οὐδὲν ἔχειν μ. ἀνδρῶν no interval of manhood, Luc. Am. 21; τὸ μ. Ἀφροδίτης καὶ Ἡλίου Nicom. Harm. 3.
what is mid-way between, c. gen., ἀνὴρ γυνή τε χὤτι τῶν μεταίχμιον A. Th. 197; πεδαίχμιοι λαμπάδες hanging in mid-air, Id. Ch. 589 (lyr.); neut. as Adv., ζωῆς καὶ θανάτοιο μ. AP 9.597 (Cometas).

eigtl. in der Mitte zwischen zwei Heeren, τὸ μεταίχμιον, die Mitte, der Zwischenraum zwischen zwei Heeren, Her. 6.77, 112, vgl. Eur. Phoen. 1246, 1370 ; ἔστη μέσοισιν ἐν μεταιχμίοις δορός, Heracl. 803 ; übh. die Mitte haltend, in der Mitte stehend, ἀνὴρ γυνή τε χὥτι τῶν μεταίχμιον, Aesch. Spt. 179 ; ἐν μεταιχμίῳ σκότου, Ch. 61 ; bei Her. 8.140.2, ἐξαίρετόν τι μεταίχμιον τὴν γῆν κεκτημένοι, ein streitiges Grenzland, welches gleichsam nur die Mitte zwischen den an den Grenzen immer schlagfertig stehenden Heeren bildet ; ζωῆς καὶ θανάτου sagt Comet. 2 (IX.597); öfter auch so allgem. bei Luc. u. a.Sp.