μεσό·γαιος, ος, ον, réc. c. μεσόγειος, situé au milieu des terres, POL. 1, 20, 6 ; 2, 5, 2 ; ἡ μεσόγαιος, POL. 1, 52, 8 ; τὸ μεσόγαιον, PAUS. 7, 22, 6 ; APP. Iber. 6, 6, c. μεσόγαια.

• Cp. -ότερος, STR. 606.

Étym. μέσος, γαῖα.

ον, also α, ον, inland, in the heart of a country, μ. οἰκέειν Hdt. 1.145; τὴν μ. τῆς ὁδοῦ the inland road, Id. 7.124, 9.89; μ. πόλεις Plb. 2.5.2; ὁ μ., opp. οἱ παράκτιοι, IG 5(2).268.25 (Mantinea, i BC); Comp. μεσογαιότερος (v.l. -ειό-) Str. 13.1.51; Att. also μεσόγεως, ων, Pl. Lg. 909c; Ep. μεσσόγεως Call. Dian. 37. as Subst. μεσόγαια, ἡ, inland parts, interior, Hdt. 1.175, 2.7, 9, etc. ; μεσόγεια, ἡ, Th. 1.100, 120, 6.88, D. 18.301; — also μεσόγαια, τά, App. BC 4.53. μεσόγεια, ἡ, continent, Call. Del. 168.

mittelländisch, mitten im Lande gelegen, Sp.; μεσογαιότερος, Strab. XIII.606.